Michelle van Dijk

Hoe langzaam kun je fietsen zonder om te vallen? Traag doorkruiste Maartje de wijk. Het zitje achterop rammelde mee met elke verkeersdrempel. Op het schoolplein deed ze net als alle moeders, ze haastte zich naar de deur. Dat hoort bij deze tijd, of bij het moederschap, wie zal het zeggen? Je altijd haasten omdat kinderen geen geduld hebben, omdat de wereld geen geduld heeft. Nergens te laat zijn, niets missen, overal bij zijn. Je kind verdient immers het beste. Het allerbeste, corrigeerde ze zichzelf. Mijn kind verdient het allerbeste. Het is het mantra van moeders, opdat zij zichzelf vergeten.

Lees het volledige verhaal (pdf): 20110214 Kwijt

Michelle van Dijk, 14 februari 2011