Michelle van Dijk

Ik wil graag een stukje schrijven over Art Garfunkel , want ik vind hem tof. Ik zie hem elke dag op de hoes van Fate for breakfast, die in mijn boekenkast staat (vóór de boeken van A.F.Th. en Homerus, als je het wilt weten). Er zijn zes versies van deze albumhoes en dit is de beste, geloof me, of kijk zelf maar, want wie wil er niet een man aan de ontbijttafel die je recht aankijkt terwijl hij z’n vingers aflikt.

Je kent Garfunkel vast van Simon. Een soort Nick & Simon, maar dan 1000 x beter. Daar kunnen Nick & Simon ook niets aan doen.

Paul Simon schreef alle nummers. Hij is een schatje, lief en klein en zijn stem doet het het beste als tegenstem. Garfunkel zingt over hem heen, met een engelenstem en engelenhaar en glinsterende ondeugende oogjes. Hij buigt zijn 1m83 naar Simon toe, waardoor Simon er alleen maar kleiner uitziet. Garfunkel heeft het sexappeal dat Simon misschien een beetje mist.

Garfunkel houdt op zijn website bij wat hij allemaal leest, een overzicht sinds 1968. Een imponerende lijst met vele klassiekers uit de wereldliteratuur en wat recente bestsellers. Ik weet niet wat dit met zijn muziek te maken heeft. Maar ik vind hem gewoon tof.