Ik had Stephen Florida van Gabe Habash net in huis toen het gekozen werd tot Boek van de Maand bij DWDD. ‘Een ontzettend rauw boek’ werd het daar genoemd, vol ‘powerproza’. ‘Wat ons zo greep is dat je direct een band met hem opbouwt,’ vertelde Tim van den Hoed van het boekenpanel. Ik citeer deze … More Stephen Florida – Gabe Habash (recensie)
Mijn boek werd deze week gerecenseerd door de bloggersgroep ‘een perfecte dag voor literatuur’. Ik ben nog steeds verbluft door deze recensies. Niet alleen zijn ze stuk voor stuk lovend, ze halen ook prachtige dingen uit mijn roman. Hieronder een paar mooie fragmentjes, klik door om de hele recensie te lezen: Michelle van Dijk speelt … More Een perfecte dag voor Darko’s lessen
Over vijf dagen is Darko’s lessen te koop. Tot dat moment is het boek alleen te lezen door recensenten. Maarrr… vorig jaar is een nulversie van Darko’s lessen verspreid onder een aantal gelukkige lezers. Hier lees je nog een mooie recensie als een stiekeme kennismaking. Ben jij ook iemand die over boeken blogt? En ga je Darko’s … More Darko – eerste recensie
Als Katharina Mercedes Donker, ‘Kat’, oud-minister, gevraagd wordt om mee te werken aan een biografie over haar leven, begint ze zelf aan een terugblik. Dat is Aan het eind van de dag, de nieuwste roman van Nelleke Noordervliet: een ijzersterk portret van een fictieve, krachtige vrouw. Maar die terugblik valt de hoofdpersoon niet mee: ‘Alles … More Aan het eind van de dag – Nelleke Noordervliet (recensie)
‘Iedereen heeft het recht om te lezen zoals hij wil.’ In het boek Hoe lees ik? van Lidewijde Paris klinkt vaak door dat je echt op je eigen manier mag lezen. Er is geen ‘goed’ of ‘fout’. Een schrijver stopt – bewust of onbewust – allerlei elementen in zijn verhaal waardoor je als lezer wel nog veel … More Hoe lees ik?
Ik las twee moederboeken en de vraag drong zich op: zou ik zoiets ooit kunnen of willen, een roman over mijn moeder schrijven? Niet een boek waarin een moeder een rol heeft, nee, je eigen moeder als hoofdpersoon. Bij deze twee romans wordt namelijk op de achterflap of in media-optredens duidelijk gemaakt dat de schrijver echt … More Moederboeken
Ik lees Zeg maar dat we niet thuis zijn van Rashid Novaire en ik vind het verschrikkelijk mooi. Het brengt me op zoveel nieuwe ideeën die ik nu zo snel niet op kan schrijven… maar ik geef jullie een paar citaten die mij fascineren. Dan zal ik later al die nieuwe ideeën uitwerken. ‘Soms denk ik … More Zeg maar dat we niet thuis zijn
Trouwe lezers van mijn blog weten dat het niet goed is als ik boven een recensie schrijf dat ik eerlijk ben… Hoewel ik altijd wel eerlijk ben, wil ik soms wel, soms niet de charme opbrengen om een deel van mijn mening weg te laten. (In een eerlijke recensie doe ik dat dus niet.)
Hoe kan het dat er Nederlandse schrijvers zijn die meer dan twintig boeken schreven die ik allemaal niet las? Dat vroeg ik me af toen ik Als de winter voorbij is opende. Nog nooit las ik een boek van Thomas Verbogt. En na vijftig bladzijden lezen dacht ik te weten waarom dat zo was. Het boek verveelde … More Als de winter voorbij is – Thomas Verbogt (recensie)
Wat zie jij als je leest? Wat zie ik als ik lees? Ik las het boek Wat we zien als we lezen, maar ik struikelde al over de titel. Jij ziet toch niet wat ik zie, dus hoe kan er een ‘we’ zijn bij het lezen? Maar goed, dit boek zou me wel vertellen hoe … More Wat we zien als we lezen
De Volkskrant kopte in april: ‘Ik kan geen fascinerender personage bedenken dan Connie Palmen’. Een quote van Eva Posthuma de Boer, die in haar vierde roman Ica Connie Palmen tot personage maakte. Maakte, want Connie Palmen is geen personage en kan dus ook niet een fascinerend personage zijn, zij is een mens van vlees en bloed. Een fascinerend mens, … More Ica – Eva Posthuma de Boer (recensie)
Alex Boogers schrijft elke keer weer zijn mooiste boek. Alleen met de goden is een boek dat iedereen moet lezen. Ik vertel je waarom.
Vandaag probeerde ik op een boekenfeestje (in de Boekenberg, Spijkenisse) uit te leggen wat ik van twee boeken vond. De boeken waren vergelijkbaar en toch ook niet: PAAZ van Myrthe van der Meer en Iedereen kan schilderen van Emma Curvers.
Donderdag kreeg ik het boek Alleen met de goden van Alex Boogers per post binnen.
De linkshandigen is geschreven vóór de aanslagen op Charlie Hebdo, toch geeft deze actualiteit de lezer van het boek meer context dan schrijver Christiaan Weijts had kunnen voorzien. De hoofdrolspeler van het boek is namelijk cartoonist.
Ik las De grote goede dingen en ik bedacht (eerlijk waar) dat er iets mis is bij De Bezige Bij.
Otto is een Canadese soldaat die in Europa meevecht in de oorlog.
Na mijn vier berichten over De evolutie van een huwelijk was ik benieuwd naar de reacties van andere lezers. Hieronder wat interessante quotes en mijn reactie (vet).
Wat ik echt denk als ik een boek lees… Deel 4 bij Rebekka Bremmer: De evolutie van een huwelijk.
Wat ik echt denk als ik een boek lees… Deel 3 bij Rebekka Bremmer: De evolutie van een huwelijk.
Wat ik echt denk als ik een boek lees… Deel 2 bij Rebekka Bremmer: De evolutie van een huwelijk.
Wat ik echt denk als ik een boek lees… Deel 1 bij Rebekka Bremmer: De evolutie van een huwelijk.
Ik moest aanbellen om binnen te komen. Rare tent. Dan loop je dat gangetje in, dan denk je: ‘Doe mij Xandra maar.’ Snap je? Roodroze verlichting, halfdonker, smoezelig, jaren tachtig kleuren – dat dus. Maar het is geen hoerentent, hoor, helemaal niet, het is een keurige sociëteit met een blonde dame achter de bar. Kijk, er zijn … More Bergs Blond
Mijn zoon (9) kwam de woonkamer binnengerend, terwijl hij eigenlijk moest gaan slapen. ‘Ik wilde nog even zeggen: ik vind het zooooo leuk!’ Die hele middag had hij Het leven van een loser op zijn tablet gelezen. ‘Het is net alsof ik die mensen echt ken, alsof ze echt IN mijn leven zijn!’ Ik vergeet nooit hoe … More Spiegel van een generatie? Misschien wel niet
‘De revolutie vreet haar eigen kinderen,’ staat voorin het boek Leeuwenstrijd van Thomas van Aalten. In een zomer waarin politieke gevechten meer dan ooit de nieuwsbulletins kleuren, is het goed om hier nog eens bij stil te staan: hoe leeuwen vechten. Wij kennen dat alleen nog van onze voetballers, strijd alleen als een wedstrijd. Ons … More Leeuwenstrijd – recensie
Een schrijver hoeft geen taalpurist te zijn, maar ik verwacht dat hij/zij de taal wel uitstekend weet te gebruiken. Verheffend taalgebruik is geen doel an sich, maar zelfs wanneer je taal alleen als instrument gebruikt, zou je toch goed voor je instrumenten moeten zorgen. Een timmerman zaagt ook niet met een botte zaag. Een schrijver … More Taalsabotage
Eindelijk: een ontwikkelingsroman die niet gaat over jongens op een Amsterdams gymnasium. Een hoofdpersoon van vlees en bloed. Nihilisme mét een goede basis. En gewoon een lekker boek. Wat een verademing was het om Het leek stiller dan het was van Eva Kelder te lezen. Nu moet ik eerst kort iets zeggen over … More Wat een verademing: recensie Het leek stiller dan het was
‘Wanneer is een boek literatuur?’ Die vraag krijg ik ongeveer één keer per maand. Het juiste antwoord is: ‘Dat weet ik niet.’ Als lezer, als kritisch lezer, als schrijver, vind ik dat deze vraag niet te beantwoorden is. Maar ze vragen het mij in mijn rol als docent. En een docent stelt normen. Mijn antwoord … More Wat ik niet weet
Ik had hoge verwachtingen van IJstijd. Maartje Wortel had in haar debuut Dit is jouw huis al laten zien dat ze stilistisch supersterk is; dat ze ontregelende verhalen schrijft met vreemde personages. Mensen die een beetje buiten de wereld staan, meestal zonder daar bewust voor te kiezen. Vaak dacht ik bij die verhalen: het is … More Een eerlijke recensie 2: IJstijd
‘Wat een ouderwetse cover,’ zei mijn vriend. We keken ernaar, ik was het wel met hem eens. Hij bekeek de achterkant. Daar ontdekten we dat de schrijfster 82 jaar oud is. Dat maakt die ouderwetse cover nog niet goed, maar wel iets minder erg, kun je denken. (82 and still going strong, chapeau chapeau.) Maar … More Covergirls 2
Geen smoesjes, eerlijkheid voor alles: ik las De drie levens van Tomomi Ishikawa van Benjamin Constable en ik vond het een stom boek. Ik zou niemand dit boek aanraden. Maar normaal gesproken hoor je mij daar dan ook niet over, over stomme boeken. Ik heb voor mezelf bepaalde principes: 1. als een boek me niet … More Een eerlijke recensie
Toen ik het boek Zeven minuten na middernacht van Patrick Ness uit had gelezen, besloot ik direct dat ik het zou voorlezen aan mijn eersteklassers. Ik moest huilen bij die laatste bladzijden en ik kan me niet heugen dat ik dat recent nog bij een boek deed (jawel, bij Jij speelt een rol, Joke!, maar … More Het vierde verhaal
Volgens Milan Kundera – en volgens Oek de Jong – kan een schrijver geen echt goed boek schrijven als hij zich ook actief bezighoudt met boekpromotie. In het essay Wat alleen de roman kan zeggen wordt dit citaat van Kundera aangehaald: De roman bevindt zich in handen van de massamedia; deze versterken en kanaliseren het … More Jonge honden
Voor een man die vrouwen slaat, is er altijd een excuus. De ik-verteller in Walter van den Bergs boek Van dode mannen win je niet is zo’n man en hij heeft altijd wel een reden om iemand te slaan: omdat een vrouw misschien vreemdgaat; na ruzie om een lepel; omdat er een kat is doodgegaan. … More Van waargebeurd win je niet
Michelle van Dijk 