In mijn stapel boeken om de herfstvakantie thuis goed door te komen, liggen de nieuwe romans van Ernest van der Kwast: Ilyas, en Thomas van Aalten: Een vrouw van de wereld. Ik las de romans dit eerste weekend al uit. Beide schrijvers hebben een meeslepende schrijfstijl en verstaan de kunst om de lezer in het … More Het toppunt van burgerlijkheid is…
Hoewel ik de naam ‘Judith Visser’ al jaren ken omdat ik bijna alle Rotterdamse schrijvers wel van naam ken, had ik nog geen boek van haar gelezen toen een leerling uit 5 havo bij mij kwam met Zondagskind: ‘Mag ik dit lezen voor de lijst?’ Dat mocht van mij. En ze was laaiend enthousiast, ook … More Zondagsleven – Judith Visser
In de afgelopen week was er aandacht voor de hertaling van Couperus’ Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan in NRC en De Groene Amsterdammer. De Groene kopt: ‘De hertaling van Couperus staat de leeservaring geen moment in de weg’. Het artikel besteedt ook aandacht aan de weerstand tegen het hertalen, maar stelt dat de … More Prettig leesbaar
Volgens mijn ervaring is onder zulke scholieren nauwelijks belangstelling voor lange Couperusromans, ook niet in hertaling. Maar haar bewerking is zeker geschikt voor het enorme bestand aan eigentijdse, volwassen, intelligente lezers die het veston en de rez-de-chaussee van Couperus niet meer snappen. Tante Floor lijkt op een mandarijn. Couperus bedoelt: een Chinees. Van Dijk maakt … More Couperus: los van de fruitmand
Mensen vragen mij wel eens of ik ook nog tijd heb om te lezen. Literatuur bedoelen ze dan, want leestijd daarbuiten telt niet. Maar natuurlijk heb ik tijd om te lezen en anders maak ik er wel tijd voor. Vallen is als vliegen van Manon Uphoff las ik deze week tijdens een uurtje surveilleren, bij … More Vallen is als vliegen – Manon Uphoff
Ik had Stephen Florida van Gabe Habash net in huis toen het gekozen werd tot Boek van de Maand bij DWDD. ‘Een ontzettend rauw boek’ werd het daar genoemd, vol ‘powerproza’. ‘Wat ons zo greep is dat je direct een band met hem opbouwt,’ vertelde Tim van den Hoed van het boekenpanel. Ik citeer deze … More Stephen Florida – Gabe Habash (recensie)
Deze zomer las ik vele boeken en ik maakte allerlei notities en foto’s om later nog eens te delen. Het onhandige was dat ik veel boeken op mijn e-reader las en oh, mijn geheugen. Nu schijnt het lezen van e-books ook minder goed te werken voor het geheugen omdat je bij een papieren boek ook … More Je wist het toch – en andere boeken
‘Romanfiguren bezwijken onder uniformiteit’, kopte Trouw vorige week (artikel van Sander Becker, 20 juli 2018). Uit de ‘Personagebank’, een database met literaire karakters uit Nederlandse romans, blijkt dat mannelijke schrijvers hun helden vooral naar zichzelf modelleren. Daardoor zijn vrouwelijke personages in de minderheid. ‘Wat verder opvalt, is dat de papieren vrouw een stuk lager is … More Peachez, een recensie
Lees het boek Ons soort mensen van Juli Zeh, wat is zij toch een ontzettend knappe, geniale en grappige schrijver! Eerder schreef ik ook over Speeldrift van Juli Zeh; Ons soort mensen is een stuk toegankelijker en grappiger. In deze vuistdikke roman volgen we de gebeurtenissen in het dorpje Unterleuten, voormalig DDR, op zo’n zeventig kilometer van … More Wandelende selfies
Moet ik het wel een recensie noemen? Het is veel meer dan dat! Twee lezers van de ‘We Love Lit’-groep van Hebban lazen Darko’s lessen en plaatsten een grondige analyse van het boek. Heel gaaf om te lezen. En ja, het is toch ook een recensie, en het oordeel van Natalie en Gigi luidt: Een boek dat … More Recensie: ‘Darko’s lessen leren ons lezen’
Mijn boek werd deze week gerecenseerd door de bloggersgroep ‘een perfecte dag voor literatuur’. Ik ben nog steeds verbluft door deze recensies. Niet alleen zijn ze stuk voor stuk lovend, ze halen ook prachtige dingen uit mijn roman. Hieronder een paar mooie fragmentjes, klik door om de hele recensie te lezen: Michelle van Dijk speelt … More Een perfecte dag voor Darko’s lessen
Direct na de boekpresentatie verscheen een eerste recensie! Lees hier wat superlezer Alek Dabrowski schreef. Het meest boeiend vind ik het groeiend besef van Darko dat hij tussen twee culturen in staat. Van Dijk beschrijft dit sluipend en niet clichématig. Darko is fanatiek. De liefde voor Janna is heftig. De seks spat ervan af. een … More Darko – recensie!
Lyrische recensies kreeg Het tegenovergestelde van een mens van Lieke Marsman. Het is haar debuutroman, nadat ze eerder al diverse prijzen kreeg voor haar dichtwerk. Vier ballen in NRC, een recensie van Thomas de Veen: ‘Het is één van de stomste en meest onjuiste dingen die uitentreuren over de hedendaagse Nederlandse schrijvers worden herhaald – en dan … More Het tegenovergestelde van een mens – recensie
Als Katharina Mercedes Donker, ‘Kat’, oud-minister, gevraagd wordt om mee te werken aan een biografie over haar leven, begint ze zelf aan een terugblik. Dat is Aan het eind van de dag, de nieuwste roman van Nelleke Noordervliet: een ijzersterk portret van een fictieve, krachtige vrouw. Maar die terugblik valt de hoofdpersoon niet mee: ‘Alles … More Aan het eind van de dag – Nelleke Noordervliet (recensie)
‘Iedereen heeft het recht om te lezen zoals hij wil.’ In het boek Hoe lees ik? van Lidewijde Paris klinkt vaak door dat je echt op je eigen manier mag lezen. Er is geen ‘goed’ of ‘fout’. Een schrijver stopt – bewust of onbewust – allerlei elementen in zijn verhaal waardoor je als lezer wel nog veel … More Hoe lees ik?
Het regende drie dagen op de camping en ik las Cinderella van Michael Bijnens. Lezen in het Vlaams (West-Vlaams, Antwerps) went snel, maar ik struikelde over het woord ‘botten’. Op de eerste pagina lees ik: ‘…hij zou het verdomme niet moeten avonturieren om de vijf botten te laat te komen.’ Op p. 19, over de … More Zomerlezen 8: Cinderella
Ik las De meisjes van Emma Cline. Zoek er niet te veel achter, maar ik ben dol op sektes. Hoe kan het dat iemand sekteleider wordt? Hoe kan het dat mensen zo gek zijn zo iemand te volgen? Dus op Netflix kijk ik ook de serie Aquarius, waarin een rechercheur (David Duchovny) via allerlei (moord)zaken met Charlie Manson te maken krijgt. … More Zomerlezen 1: De meisjes
Miguel Santos schreef een verbluffend mooie reactie op Darko’s lessen. Hij was een van de gelukkigen die het manuscript al mochten lezen, of anders geformuleerd: ik was zo gelukkig dat hij mijn werk wilde lezen. ‘Keiharde voorleesliteratuur zoals je het nog maar zelden tegenkomt. Geheel in de stijl van Van Dijks manier van voordragen. Heb je … More Fenomenaal en in your face
Van Oprah’s Book Club werd wel gezegd dat het de boekverkoop met miljoenen opdreef. DWDD doet dat in Nederland in duizendtallen en dat is relatief gezien net zo’n succes, zou ik zeggen. Niet gek dat de Volkskrant er dit weekend een artikel aan wijdde. Het is immers de week voor Propaganda van het Nederlandse Boek, dus kom maar … More Boekverkopers vs -critici
De literatuur heeft meer fans nodig. Je vindt ze niet altijd via de verplichte leeslijst, dat weten we nu wel. Je vindt ze ook niet via de boekenbijlagen (geschreven door mannen over mannen…!). De enige manier om meer fans binnen te halen, is door de tofste boeken aan te wijzen. Daarom presenteer ik: literatuur om te … More #literatuuromtezoenen 1: Het is maar bloed
Ik las twee moederboeken en de vraag drong zich op: zou ik zoiets ooit kunnen of willen, een roman over mijn moeder schrijven? Niet een boek waarin een moeder een rol heeft, nee, je eigen moeder als hoofdpersoon. Bij deze twee romans wordt namelijk op de achterflap of in media-optredens duidelijk gemaakt dat de schrijver echt … More Moederboeken
Waar is thuis? Wat is thuis voor een vluchteling? Dit weekend luisterde ik naar een interview met Jana Beranová, een van de grandes dames van de Rotterdamse poëzie (klik en luister). Zij heeft in de bundel Hier een verhaal voor je een prozagedicht geschreven dat gebaseerd is op haar vader. Het gezin Beranová vluchtte vanuit Tsjechië naar … More Zeg maar dat we niet thuis zijn 2
Trouwe lezers van mijn blog weten dat het niet goed is als ik boven een recensie schrijf dat ik eerlijk ben… Hoewel ik altijd wel eerlijk ben, wil ik soms wel, soms niet de charme opbrengen om een deel van mijn mening weg te laten. (In een eerlijke recensie doe ik dat dus niet.)
Hoe kan het dat er Nederlandse schrijvers zijn die meer dan twintig boeken schreven die ik allemaal niet las? Dat vroeg ik me af toen ik Als de winter voorbij is opende. Nog nooit las ik een boek van Thomas Verbogt. En na vijftig bladzijden lezen dacht ik te weten waarom dat zo was. Het boek verveelde … More Als de winter voorbij is – Thomas Verbogt (recensie)
Wat zie jij als je leest? Wat zie ik als ik lees? Ik las het boek Wat we zien als we lezen, maar ik struikelde al over de titel. Jij ziet toch niet wat ik zie, dus hoe kan er een ‘we’ zijn bij het lezen? Maar goed, dit boek zou me wel vertellen hoe … More Wat we zien als we lezen
De Volkskrant kopte in april: ‘Ik kan geen fascinerender personage bedenken dan Connie Palmen’. Een quote van Eva Posthuma de Boer, die in haar vierde roman Ica Connie Palmen tot personage maakte. Maakte, want Connie Palmen is geen personage en kan dus ook niet een fascinerend personage zijn, zij is een mens van vlees en bloed. Een fascinerend mens, … More Ica – Eva Posthuma de Boer (recensie)
Alex Boogers schrijft elke keer weer zijn mooiste boek. Alleen met de goden is een boek dat iedereen moet lezen. Ik vertel je waarom.
Ik voorspel de volgende trends voor deze zomer:
Hans Hogenkamp schreef een boekje: Schrijven is schrappen. Ik wilde het lezen, omdat ik niet zo’n schrapper ben. Ik ben niet lui in het herschrijven, maar ik geloof niet in al te vaste conventies over of, waar en hoe je dan moet schrappen. Hogenkamp is er duidelijk over: ‘Alles wat te veel is, is hinderlijk.’ … More Schrappen
Eindelijk: een ontwikkelingsroman die niet gaat over jongens op een Amsterdams gymnasium. Een hoofdpersoon van vlees en bloed. Nihilisme mét een goede basis. En gewoon een lekker boek. Wat een verademing was het om Het leek stiller dan het was van Eva Kelder te lezen. Nu moet ik eerst kort iets zeggen over … More Wat een verademing: recensie Het leek stiller dan het was
‘Wanneer is een boek literatuur?’ Die vraag krijg ik ongeveer één keer per maand. Het juiste antwoord is: ‘Dat weet ik niet.’ Als lezer, als kritisch lezer, als schrijver, vind ik dat deze vraag niet te beantwoorden is. Maar ze vragen het mij in mijn rol als docent. En een docent stelt normen. Mijn antwoord … More Wat ik niet weet
Ik had hoge verwachtingen van IJstijd. Maartje Wortel had in haar debuut Dit is jouw huis al laten zien dat ze stilistisch supersterk is; dat ze ontregelende verhalen schrijft met vreemde personages. Mensen die een beetje buiten de wereld staan, meestal zonder daar bewust voor te kiezen. Vaak dacht ik bij die verhalen: het is … More Een eerlijke recensie 2: IJstijd
Elena, Fabrizio, Maddy, Clara, Max, Rolf en Joseeke: dat zijn zeven vertellers in één boek. In We zijn water leren we hen kennen op een belangrijk punt in hun leven en dat biedt al genoeg spanning. Elke verteller heeft steeds een paar bladzijden en wordt dan weer onderbroken door een ander. Ze leven anno nu … More We zijn water – recensie
Ik dacht, om eerlijk te zijn: ‘Oh nee, een boek met knullige tekeningen.’ En: ‘Oh nee, een boek met cyborgs en superhelden.’ Daar hield ik al niet meer van sinds ik de Teenage Mutant Ninja Turtles achter me had gelaten. Toch trekt schrijver DC Pierson je wel mee in zijn verhaal met de simpele, directe … More Übernerds
Voor een man die vrouwen slaat, is er altijd een excuus. De ik-verteller in Walter van den Bergs boek Van dode mannen win je niet is zo’n man en hij heeft altijd wel een reden om iemand te slaan: omdat een vrouw misschien vreemdgaat; na ruzie om een lepel; omdat er een kat is doodgegaan. … More Van waargebeurd win je niet
De stad N voor het eerst lezen, dat is zoiets als een ontmaagding. Je denkt, onderwijl en achteraf ‘oké, nou en, wat is er nou zo bijzonder leuk aan?’ maar dan blijkt er toch nog bijzonder veel lol aan te beleven als je de oefening met aandacht en steeds meer ervaring herhaalt. De stad N … More De stad N
De broer van Maurits de Bruijn is vermist sinds mei 1999. Dertien jaar later schrijft hij deze indrukwekkende coming of age roman.’ Dat staat op de achterflap van Broer, debuutroman van De Bruijn (1984, ook bekend als beeldend kunstenaar). Het persoonlijke staat in deze roman inderdaad boven het literaire, maar het is de vraag of … More Recensie Broer: een film met continue voice-over
Xander en Daniël zijn gezworen kameraden: ooit ontmoetten ze elkaar bij een potje voetbal. Nu delen ze samen ‘een jaar respijt’, hun gap year na het gymnasium. Volgens plan komen ze aan in Perugia, waar ze bij dreadlock-Zweed Ole een kamer vinden. In deze tweede roman van Daan Heerma van Voss worden ik-verteller Daniël en … More Zonder tijd te verliezen (recensie)
Michelle van Dijk 