Nieuws: in mei 2021 verschijnt mijn tweede roman Witter dan sneeuw. Het boek komt uit bij Uitgeverij de Kleine Uil. Judith Mulder pakt direct na haar eindexamens haar spullen bij elkaar en gaat het huis uit om te gaan samenwonen. Ze laat daarmee haar heftig-religieuze, evangelische jeugd achter zich. Het is het magische jaar 2000 … More Witter dan sneeuw
Onder deze titel verscheen woensdag (6 november) in Trouw een boeiend artikel over mijn hertaling van Couperus – en over de voors en tegens van hertalen. ‘Rechtgeaarde Couperianen vinden het heiligschennis,’ staat al in de inleiding te lezen. Zo zegt Dick van Vliet, bekend van de Verzamelde werken van Couperus: ‘We moeten niet de illusie … More Wie begrijpt Couperus nog?
“Ik las Pinkeltje en dan verzon ik zelf een verhaal dat daarop leek. Ik las bijvoorbeeld de boekjes ‘Pitty naar kostschool’ en ik kwam laatst een schriftje tegen waarin ik ‘Susanne naar kostschool’ heb geschreven.” Interview in de buurtkrant 🙂
Dit seizoen deed ik mee aan ‘The Fellowship of Flawless Fiction’. (Het is altijd goed om je bij Groepen Met Hoofdletters aan te sluiten.) De schrijfclubavonden waren gezellig en de feedback was erg eh… duidelijk. De Fellowship is: ‘Een schrijfgroep voor ambitieuze schrijvers vanaf 30 jaar, die op zoek zijn naar tekstuele (en emotionele) ondersteuning. … More Flawless Fiction
Ik las Knausgard en Haasse en ze vertelden hetzelfde: ze zochten naar wat er in hun leven gebeurd was waardoor zij werden wie zij waren op een later moment; ze zochten naar de bron van hun schrijversschap. Al die tijd draaiden zij er in (historische) fictie omheen; nu doken ze juist in het biografische om … More ‘Wat ik ook schreef het ging over mijzelf’
‘Waarom wil je dit verhaal schrijven?’ Ik schrijf over wat de mens is. We begrijpen nog te weinig van onszelf en de ander. Ik wil alles bestuderen, alles begrijpen en alles vertellen. Alles. En de lezer zal lezen zonder te beseffen dat het daar allemaal om ging. En toch. Antwoord 5: Ik schrijf zodat de … More Schrijfdogma’s – 5
‘Waarom wil je dit verhaal schrijven?’ Ik schrijf wel over het zwartst in mijn leven, want het moet. Ik was negentien of twintig toen ik op een literaire borrel met een onbekende man over het schrijven en het leven sprak. Ik was nog niet lang weg bij een liefde waarvoor ik geen liefde meer voelde. … More Schrijfdogma’s – 4
‘Waarom wil je dit verhaal schrijven?’ Er gebeurt iets magisch: je vertelt een verhaal over een inbreker en de honden slaan aan. Als ik op een literaire middag een erotisch verhaal voorlees, staan daarna plots mannen naast me in de pauze. Lees ik over een moeder en haar kind, dan zoeken de moeders me op: … More Schrijfdogma’s – 2
‘Waarom wil je dit verhaal schrijven?’ Dit is altijd mijn eerste antwoord. Er is geen door mij ervaren noodzaak, behalve de hedonistische: for the love of it. Ik doe het omdat ik het wil, zoals mensen ook willen eten, drinken, vrijen. Nu kun je zeggen dat seks en voedsel toch van belang zijn voor ons … More Schrijfdogma’s – 1
Deze zomer las ik veel en nu zal ik weer iets nieuws gaan schrijven. Eerst probeer ik te formuleren hoe/waarom/wat ik ga doen. Uitgevers of lezers vragen me vaak wat ik wil vertellen en waarom. ‘Wat is de noodzaak? Waarom wil je dit verhaal schrijven?’ Maar weet de lezer wat de noodzaak van het lezen is? … More Schrijfdogma’s – inleiding
En dan denk je: het is klaar. Het is de eerste versie van Darko’s lessen. En ik vind dat die eerste versie klaar is. Het verhaal is mooi, het is rond, het is AF. Maar het is een verhaal van 47.251 woorden. Nu ga ik niet moeilijk doen, maar men vindt – ja, men vindt dat … More 47.251 woorden
Terug in Nederland vragen mensen me: ‘En, heb je veel geschreven?’ Nee. Ik ben niet zo’n schrijver die op vakantie gaat om te schrijven. Ik was in Belgrado om indrukken op te doen, om de dingen te zien die ik op papier al bedacht had. Klopt mijn beeld wel? Klopt het gevoel wel? Het ging vaak … More Logboek Belgrado 6
Om vijf uur sta ik op. Buikpijn. Die heb ik vrijwel nooit ’s ochtends, maar blijkbaar protesteert mijn lichaam tegen het idee dat ik dit tijdstip ochtend noem. Ik kleed me aan en stap op de fiets. Wat zo ontzettend lekker is: ik fiets alleen. In één uur tijd zie ik: acht auto’s twee scooters … More Helweek dag 1: buikpijn
Fuzz in de boekenwereld: uitgevers vreten hun schrijvers uit!
Darko komt naar je toe! Met boekenleggers ga ik zieltjes en duimpjes winnen. En dit is de sneak preview: Benieuwd naar Darko? Klik hier en lees meer.
Een andere opmerking van Juli Zeh in Briefroman: Misschien dat er wezens bestaan die dat kunnen… klik hier en steun me met een duimpje.
‘Dat waaraan ik werkte was dus geen roman, maar een zomaar.
Als ik nu met Janna door de stad loop, de stad met de hoogste gebouwen van Nederland, zie ik alleen maar de mensen. Ik zie hoe de mensen naar haar kijken, ik zie hoe de mensen naar ons kijken. Ze willen haar, ja echt, dat zie ik wel, ze willen Janna veroveren, maar ik laat … More Quote Darko: opgefokt
Geweldig! Dit filmpje van Bianca Boer die aan haar roman werkt. Ik ben fan van Bianca en kan niet wachten tot de roman af is. Gemaakt door Maritta Versnel.
Hans Hogenkamp schreef een boekje: Schrijven is schrappen. Ik wilde het lezen, omdat ik niet zo’n schrapper ben. Ik ben niet lui in het herschrijven, maar ik geloof niet in al te vaste conventies over of, waar en hoe je dan moet schrappen. Hogenkamp is er duidelijk over: ‘Alles wat te veel is, is hinderlijk.’ … More Schrappen
Het gerucht gaat – en ik heb potverdorie goeie bronnen – dat uitgevers Rotterdam ontdekt hebben. Grote namen uit de bisnis – personen die wij van verre herkennen aan hun odeur van authentiek grachtenwater – scharrelen rond in de betere boekhandel en vragen de eigenaar subtiel of er nog iets interessants is. Via DM’etjes en … More Ondertussen in Rotterdam 3
Een vriendin zei: ‘Ja maar, jij hebt een kunstenaarsziel.’ Ik zal zoiets nooit over mezelf zeggen, hoewel het een handig excuus is voor openbaar dronkenschap, relatieproblemen, ongekamde haren en rommel in huis. Maar diep in mijn ziel ben ik vooral zeer georganiseerd. Ik sta mijn boekenverzameling niet toe buiten mijn IKEA-Expedit te groeien. Alles in … More Wegzakken
Laatste reminder: schrijf je nu in voor mijn schrijfcursus voor de beginnende schrijver. Kan tot uiterlijk a.s. maandag!! In vijf bijeenkomsten (april/mei) bekijken we verschillende soorten teksten (columns, korte verhalen, poëzie) en je gaat vooral heel veel schrijven. Dus: woon je in de buurt van Rotterdam, doe dan mee. Hier de link met alle informatie, … More Schrijfcursus SKVR: nu inschrijven!
Voor de vluchtige en/of nieuwe lezer: deze blogs had je niet mogen missen in februari. Top 3 volgens de statistieken: Mannen en vrouwen en literatuur & vervolg Nakijklol Vers verhaal 2 En mijn persoonlijke top 3: Vers verhaal 2 Creatief schrijven in < 100 woorden Open brief aan Christiaan Weijts
Ik geef schrijfcursus! ‘De cursus ‘De beginnende schrijver vervolg’ is er voor de schrijver die zich, bijvoorbeeld na de korte cursus ‘De beginnende schrijver’, nog niet wil toeleggen op een genre maar juist ontdekkend en creatief wil (blijven) schrijven. Ook wie niet de cursus ‘De beginnende schrijver’ heeft gevolgd, maar al wel wat ervaring heeft is … More Schrijfcursus
Let’s start at the very beginning a very good place to start when you read you begin with A-B-C when you sing you begin with do-re-mi En als je schrijft, begin je met een idee. Laat ik het een do-re-mi-moment noemen. Op een dag las iemand het historische verhaal van de familie Von Trapp, de … More Do re mi
De werktitel van mijn manuscript was bij versie 9 inmiddels Gebed zonder einde geworden. Nu is er wel een einde, maar het gebed is niet verhoord: het manuscript is gestrand. Het wordt niet (niet bij deze uitgever / niet in deze vorm / helemaal niet) uitgegeven. Nu zou ik er misschien niet zo snel over … More Gebed zonder einde: manuscript gestrand
Rodaan Al Galidi was gastspreker in een poëzieproject in mijn 4VWO-klas. Hij vertelde hoe hij poëzie maakte van het tv-programma Ik hou van Holland, hij vertelde hoe hij Nederlands had geleerd in het asielzoekerscentrum. En: hij demonstreerde de leerlingen hoe je poëzie voordraagt: met je hele lijf en met je hart in je keel. Een … More Een bestseller schrijven
Al het goede komt in drieën. Een nieuwe baan. Een nieuw huis. En vandaag een dik pak in de brievenbus: de correcties op mijn manuscript. Verveling is een doodzonde. Al het slechte komt trouwens ook in drieën.
Cadeautje van mijn collega’s. Lief hè.
Soms zegt iemand: is dat één zin? Hoort daar geen punt of komma? Nee. Lees het maar voor. Ik schrijf op ritme. Als ik niet altijd zo verschrikkelijk veel woorden kwijt moest, was ik waarschijnlijk dichter geworden. Bij het herlezen en herschrijven schrap ik en vul ik aan om het ritme beter en beter te … More Schrijven is dansen
Vrijdag had ik een vriendin op bezoek. ‘Ik heb wel een grotere tv voor je,’ zei ze toen ze mijn televisie zag. Ik heb een schattig klein teeveetje. Ik hou niet van tv’s waar soaphoofden in close-up groter zijn dan mijn eigen hoofd, dat is eng. Bovendien is mijn huis daar te klein voor. En … More Dag 40
Nu vergat ik – door mijn vakantie en het denken in naamvallen, want Vlamingen gebruiken die stiekem nog – te melden dat ik in de afgelopen dagen welgeteld 32 pagina’s van mijn manuscript herlezen heb. Het doel was te komen tot Diepere of Hogere Inzichten en ik laat in het midden of dat gelukt is, maar … More Dag 34
We stonden stil op de Brienenoord. De brug ging open en we wachtten tot twee schepen voorbij waren gegaan. Het grote containerschip, dat is de pakjesboot, zegt mijn zoon. Het andere schip, daar zitten de Zwarte Pieten op. Ik zou nu natuurlijk dag en nacht de levens van mijn personages moeten leven en de ene … More Dag 30
Dit schiet natuurlijk voor geen meter op. Ja ja, veertig dagen werken & zweten. Oké, als ik thuis ben, kan ik uren schrijven zonder de afleiding te zoeken van internet en televisie. Maandagavond waren dat zo’n tweeduizend woorden. Maar ik ben nooit thuis. Ik heb een baan. Ik heb twee kinderen. Ik heb iets dat … More Dag 20
Ergens online las ik vrijdag dat Hella Haasse een van de grootste vrouwelijke schrijvers in Nederland was. Degene die dat geschreven heeft, is zelf zeker geen groot schrijver en ook geen groot lezer. Om haar zelfs postuum niet meer eer te willen geven dan het hokjesdenken van mannen- en vrouwenschrijvers, is treurig. En dan nog … More Bedden opmaken
Ik ging douchen, maar het douchescherm was het niet met me eens. Het stortte in. Ik dacht, laat maar zo hangen, scheef en half open, wat zou het. Maar dat was koud. Ik probeerde het ding goed te krijgen. Dus daar stond ik naakt met een douchescherm te vechten. Ik vergat de douche ondertussen uit … More Dag 7
Vandaag was de deadline. Ik zei het tegen een collega. ‘Oh jeetje,’ zei ze. In de lunchpauze hadden we het erover of je moet lachen en huilen van boeken of niet. En hoe boos je soms bent als een boek uit is. Maar mijn boek is nog niet af en ook niet uit. Per mail … More Alleen maar gezwam
[vervolg op Bier zuipen en kut roepen] Nu heeft Vasalis ook al haar dagboeken aan het Letterkundig Museum overgedragen. Postuum nog wel. Ik zei je dat het een trend ging worden. Iedereen ruimt z’n zolder op en dumpt al die shit maar bij het museum. Als ik vandaag in een dagboek zou schrijven, maar dat … More Ik zou schrijven over seks of liefde
[vervolg op ‘Het is slechts mijn leven’] Ik fietste alleen, in het donker, in de regen over de Straatweg en ik bedacht dat het voor het eerst in mijn leven was dat ik alleen woonde. Natuurlijk heb ik ook op kamers gewoond. Ik woonde in een huis met tien meisjes en minstens zoveel muizen. We … More Bier zuipen en kut roepen
Lief Letterkundig Museum, Ik heb een paar dozen van zolder gehaald. Als Charlotte Mutsaers haar archief aan jullie schenkt, kan ik niet achterblijven. Mijn debuutroman ligt nog niet in de winkel; het boek is ook nog niet af; maar het archief kunnen we alvast inrichten. In de dozen vindt u kindertekeningen; schoolagenda’s van 1992 tot … More Het is slechts mijn leven
Als docent zat ik een keer bij betogen in een 6VWO-klas. Een jongen verdedigde het standpunt: ‘Alle buitenlanders moeten assimileren.’ Na afloop mochten zijn klasgenoten reageren. Een meisje zei: ‘Je doet me denken aan een man met een spastische rechterhand.’ Het heeft er helemaal niets mee te maken, maar ik moest eraan denken toen ik … More Research
Veelgestelde vragen 1: Waar schrijft u? Aan de picknicktafel. Overdag in bikini. Op een collegeblok van de Bas. Met een roze pen. En gemiddeld vier kinderen die de tuin in en uit lopen. Maar dat zou morgen weer heel anders kunnen zijn, afhankelijk van het weer, beschikbaar papier, is de pen nog terug te vinden, en de … More Logboek Lieren 10
Onze vriendschap gaat verder terug in de tijd dan mijn roman. Begon in Leiden, ’99. ‘Als je boek uitkomt, gaan ze natuurlijk wel vragen wat er echt gebeurd is en wat niet. Wat ga je dan zeggen?’ vraagt m’n vriendin. We zitten aan volle borden pasta in hartje Rotterdam, knappe obers, slechte muziek. ‘Dat antwoord … More Literaire wraak
Zaterdag De geiser en ik, wij worden nooit vrienden. Er zijn meer apparaten waarmee ik een nogal matige verstandhouding heb. Auto’s bijvoorbeeld, en stofzuigers. Maar tussen mij en deze geiser gaat het echt heel slecht. Ik denk dat het een generatiekloof is. Dat er niet gewoon een ‘aan’-knop op zit. Geen touchscreen. Geen stand-by. Middeleeuws … More Logboek Lieren 6
Ik vond het altijd heel belangrijk: lekker achter je bureau kunnen zitten. Verantwoord lekker, bedoel ik. Dat je na een paar uur, een hele werkdag, een hele werkweek, nog steeds lekker zit. Ik schreef mijn scriptie, ik schreef in de avonduren en deed twee dagen per week nogal rsi-gevoelig werk (dtp). Dus toen ik voor … More Kort
Ik had een baas, laat ik hem Willem noemen want zo heette hij ook echt. Elke maandagochtend liep hij mijn kantoor binnen: “Goeiemorgen Michelle! Hoe was je weekend? Nee, ik hoef het niet echt te weten hoor.” En als we daarom allebei gelachen hadden, was hij weer weg. Sinds een paar maanden krijg ik elke … More Goeiemorgen Michelle
Ik ga op reis en neem mee: Michelle van Dijk, 15 april 2011
Zo schrijf ik ook: in een schrift, op de bank, leuke man op het andere eind van de bank, journaal kijkend, converserend. Dit is het werk van gisteravond. + nog meer bladzijden. En als je denkt dat het lelijk geschreven is, dan moet je de bladzijden eens zien die ik forenzend volschrijf – alleen … More Analoog werk
Als ik één seconde niet meer weet wat ik moet schrijven, dan check ik m’n Twitter, m’n mail, m’n werkmail en de bezoekcijfers van m’n blog in de hoop dat iets nieuws me ineens zal inspireren, terwijl ik weet dat het nooit meer zal opleveren dan dat ik urenlang ga zitten mailen en twitteren en … More Ik geef het toe
Schrijven is met Lego spelen. Ik bouw een huis, ik zoek de poppetjes uit. Je kunt ze een andere broek en trui aantrekken, zelfs een andere kop en handen, ik zet ze bij elkaar in een kamer en kijk wat ze gaan doen. Nu heb ik eigenlijk maar een beperkte set poppetjes, het was een … More Ik zoek de poppetjes uit
Als ik uit mijn werkkamer kijk, zie ik een koolmeesje. Hij hangt aan de opening van een vogelhuisje. Ik denk dat hij kijkt of er al iemand woont, of er een nest in zit. Dat weet ik zelf ook niet, ik heb nog nooit in het huisje gekeken. Het grappige is dat het koolmeesje beweegt … More Misschien drie duiven
Michelle van Dijk 