In 2013 schreef ik twaalf verhalen; ik las de verhalen voor op diverse literaire podia, maar vooral bij De Nieuwe Tsjechov. Lees de verhalen met de links hieronder. Eén keer klikken op de titel en je krijgt het hele verhaal in een blogpost.
JEAN GENIE EN DE BLIJE DOOS (5 verhalen)
Er was een man geweest die haar verlaten had, een gesjeesde reclameman die altijd pakken zonder stropdas droeg en elke dag een schoon overhemd en zij had een andere man gedumpt omdat, zoals dat gaat, omdat het onvermijdelijk was, omdat hij een lul was, omdat ze niet meer wilde, omdat zij een trut was, omdat ze vrij wilde zijn, omdat elke dag hetzelfde was, omdat ze niet klikten, omdat ze een nieuw leven wilde, omdat hij nooit iets nieuws wilde, omdat ze altijd aan een ander dacht, zelfs of vooral in bed, omdat ze dacht dat hij dat vast ook dacht, maar dan met een andere ander, omdat niemand wilde dat dit heel lang zou duren, dat wist iedereen toch, dat dacht zij tenminste dus daarom allemaal.
Live the dream. Nou, dat doe ik. De droom is een tweekamerwoning met een beschimmelde badkamer. Ik huur het huis, want dan hoef ik het niet te onderhouden. Ik zoek een relatie op dezelfde basis.
Hoe gaat het nu met je? Ik word ziek van mensen die dat vragen. Het kan ze geen fuck schelen. Ik wil ze kapot-sms’en. Ik zal ze elke minuut een berichtje sturen en vertellen hoe het NU gaat: NU gaat het kut. NU gaat het écht niet goed. NU gaat het zwaar klote. NU wel ok. NU wel kut. Kut. Kut. Kut. Wel aardig. Klote. Ok. Kut.
Alles wat ik ooit voor Martin voelde, had ik achtergelaten in een soa-kliniek.
In een uurtje kun je een boom optuigen, in een uurtje kun je een omgevallen boom opruimen. Maar in een uurtje kun je ook al je spullen pakken en iemand verlaten.
—
EEN GEZONDE GEEST IN EEN GEZOND LICHAAM (5 verhalen)
Control H, vervang ‘vrijgezel’ in ‘heeft een relatie’. Control H, vervang m’n moeder, het mens met haar föhn en haar televisie en haar roze pantoffels en haar whisky, door iemand met een hart, of iemand met verstand.
Het houdt op als ze je schatje noemen. Zo alledaags: geen schoonheid, liefste of mooiste, alleen een slap woord aan het eind van de zin, de laatste hap koud geworden prak, een slappe piemel terwijl je nog zin had.
Twee buiken op pootjes waggelen naar de branding, maar al snel volgen meer mensen.
‘De stroming is te sterk, je kunt er niet in!’ roept een vrouw.
‘Met z’n allen!’ brult een man ver achter me en hij brengt z’n hele familie mee.
Ach, vast en zeker hebben nu al tien mensen 112 gebeld.
‘Ik vind je leuk,’ dat zei ze en hij moest het maar begrijpen.
—
ONE IS THE LONELIEST NUMBER (2 verhalen)
Maria is een vrouw van halverwege de veertig. Elke dag föhnt ze haar haren naar het model van Lady Di en dat is nog verrekte veel werk.
Regelmatig waren er klassenfeestjes bij Colin thuis, wiens moeder een vereenzaamde soostrekker was die de kratten bier voor ons naar binnen sjouwde om te laten zien hoe hip, vrij en ruimdenkend ze was.
Michelle van Dijk 