Ik had nog nooit iets gelezen van Margaret Atwood, maar het kleine boekje The Tent (hele korte verhalen en een paar gedichten) ging de laatste dagen mee de trein in. Eigenlijk is ze heel erg grappig (zie ‘Three Novels I Won’t Write Soon’) en stilistisch briljant. En bijna moest ik in de ochtendspits huilen om het gedicht ‘Bring Back Mom’ – een fragment eruit doet het geen recht dus als je ook wilt huilen, moet je het maar ergens opzoeken en helemaal lezen.
If only we could call you –
Here Mom, Here Mom –
and you would come clip-clopping
on your daytime Cuban heels,
smelling of sink and lilac,
(your bum encased in the foundation garment
you’d peel off at night
with a sigh like a marsh exhaling),
saying, What is it now,
and we could catch you in a net, and cage you
in your bungalow, where you belong,
and make you stay –
Then everything would be all right
the way it was when we could play
till after dark on spring evenings
then sleep without fear
because you threw yourself in front of the fear
and stopped it with your body –
Michelle van Dijk, 10 mei 2011
Michelle van Dijk 