Michelle van Dijk

We waren dan wel op de universiteit, maar ik presenteerde daar mijn niet-wetenschappelijke theorie over literair bloggen. Ik heb de tekst ook niet uitgeschreven, ik deed het zoals ik mijn lessen doe: met een paar trefwoorden op een notitieblaadje waar ik dan niet meer naar kijk. Maar ik zal de belangrijkste niet-wetenschappelijke inzichten over literair bloggen hieronder mededelen.

1. Schrijvers bloggen vooral omdat je snel en laagdrempelig kunt publiceren en je publiek kunt bereiken. Geen redactie, geen maximum aantal woorden, een mooie plek om iets uit te proberen.
2. Lezers lezen blogs om de schrijver te leren kennen. Maar zijn die berichten wel zo interessant, is het wel literatuur, is er niet veel te veel persoonlijk geneuzel online? Misschien. Maar literatuur is altijd persoonlijk. En wie fan is van een schrijver en zijn werk kent, vindt in de blogs zeker interessante dingen terug.
3. Waar staat het blog als genre? Is het iets? Ik denk dat het literaire blog, zoals je het bij veel Nederlandse auteurs aantreft (zie wat links hier) een egodocument is, tussen dagboek en memoires. Memoires schrijf je in een terugblik, een x aantal jaren later en je selecteert wat je vertelt, dat doe je bewust om een bepaald verhaal te vertellen; een dagboek is minder bewust (namelijk niet gericht op een lezer), je schrijft het direct en je selecteert nog niet; een blog is wel direct geschreven, maar het is al een selectie, de schrijver is zich bewust van de lezer. Maar daarbij moet gezegd worden dat een blog helemaal niet zo persoonlijk hoeft te zijn en dat ook in een persoonlijk weblog lang niet alles verteld wordt – een biograaf kan bijvoorbeeld nooit een biografie schrijven op basis van blogberichten alleen.
4. Ja, ik vind dat blogs bij het oeuvre van een schrijver horen en dus bewaard moeten blijven – we hadden het deze middag namelijk over digitalisering van de letteren, met name ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek. Misschien is het te veel om allemaal te bewaren, maar let wel: de auteur heeft er bewust voor gekozen het te plaatsen, het is een publicatie, het is geen geheim dagboek, het is ook geen boodschappenbriefje. Er gebeurt te veel op weblogs om het te negeren. Je vindt er kleine stijloefeningen, maar ook thema’s en motieven die later terugkeren in romans, biografische informatie, leesverslagen, notities over het schrijven van boeken, etc.
5. Er zijn schrijvers die zich graag profileren in columns, weblogs, Tweets en spelshows op tv en schrijvers die dat liever niet doen. Zo is dat nu eenmaal. Het zegt niets over de inhoud. Ik vind het gewoon leuk om te bloggen. Kijk eens wat een blij hoofd (met dank aan @janicedeul die een verslag twitterde en deze foto maakte).

Michelle van Dijk, 25 juni 2011