Het is nog geen boek, maar de eerste reacties komen binnen. Een paar collega’s lezen nu mijn eerste versie. Ik printte het op mijn werk en ontdekte dat dat een goede manier is om een boek te beoordelen: steeds een zinnetje lezen als een pagina uit het kopieerapparaat schiet. Snellezen voor dummy’s; de belangrijkste thema’s krijg je zo wel mee.
We hadden het erover tijdens de lunch. Iemand zei Wolkers, iemand zei Céline. ‘In één ruk uitgelezen’, heb ik al twee keer gescoord. Iemand zei Tommy Wieringa.
Ik noem alleen de leuke reacties, dat begrijp je. Mijn collega’s geven ook alleen leuke reacties. ‘Iets vernieuwends’ kwam zelfs voorbij, en: ‘Je doet dingen met taal, je verzint nieuwe dingen.’ Ik heb erover nagedacht, maar ik weet nog steeds niet welke dingen dat zijn. Eén collega had het boek nog niet uit, maar ze had er al wel over gedroomd. En een andere collega had ezelsoren gemaakt bij een paar typfoutjes. Ze wilde niet corrigeren, maar ze kon het toch ook niet negeren. Vind ik lief.
Michelle van Dijk 