In de deuropening gaf hij haar een verkeerd gemikte kus. Na achttien jaar huwelijk vond Maria dat erg onnodig. Smerig zelfs. Ze hadden geaccepteerd dat seks een gepasseerd station was, hij met z’n bierwalm en -buik, zij met dat geföhnde haar en haar vleeskleurige ondergoed. Ze deden al lang niet meer alsof, ze kusten elkaar op de wang voor vertrek als mild teken van affectie, van acceptatie: ik accepteer dat je er bent, ik accepteer dit leven, ik accepteer deze relatie, het is niet anders, ik heb niets anders. En dat klinkt treurig, en dat was het ook, maar alleen-zijn is treuriger: one is the loneliest number. Dat stond ooit op een fortune cookie dat Maria kreeg in een tijd waarin ze nog hoopte op romantische oprispingen van haar man. Tevergeefs.
Het volledige verhaal De kus kun je lezen met de link hieronder.
Een ‘pijnlijk treurig verhaal’, was een van de reacties vanavond in Tsjechov & Co.
Natuurlijk geldt, zoals bij ministers en bij de Koningin en de paus, dat alleen de uitgesproken tekst de geldige tekst is. Dan had je er maar bij moeten zijn.
Michelle van Dijk 