Ze stapte over de hond heen om binnen te komen bij de psychotherapeute. Het was een labrador.
Zijn baasje stond een meter verder en stak haar hand uit ter kennismaking.
‘Renske Vogels,’ zei ze.
‘Jacqueline,’ zei de nieuwe patiënt.
‘Ga zitten.’
Er stonden geen tissues klaar; daarover verontschuldigde de dokter zich. Ze heette Renske, zei ze nog een keer, en Jacqueline mocht zelf kiezen of ze ‘jij’ of ‘u’ zou zeggen.
‘Waarom kom je hier?’
Het was de snottervraag. Iedereen die hier voor het eerst komt, heeft niet meer nodig dan dat.
Het volledige verhaal De blije doos kun je lezen met de link hieronder.
Laat je niet misleiden door de titel. Ik had mijn zus op Facebook een blijer verhaal beloofd. Sorry, een belofte op Facebook blijkt niet veel waard. Maar hou vol. Misschien de volgende keer.
Voor de echte fans: jazeker, dit verhaal is een vervolg op Jean Genie. En vergeet ook Vers verhaal 2 niet.
Michelle van Dijk 