Vandaag ben ik weer gaan werken. Drie maanden zat ik overspannen thuis. Nu kwam ik binnen in de woongroep alsof ik er zelf kwam wonen. Nieuw, onwennig. Sinds ik overspannen ben geraakt, denk ik dat ik net zo’n gestoord geval ben als de bewoners hier. Of erger nog, want zij zijn gek geboren, ik ben het geworden.
Er is een nieuwe jongen in de groep, Matt. We hebben niet veel klassieke autisten, daarmee bedoel ik de autisten die niet praten, die echt in hun eigen wereld leven. Die types zoals in de film Rain Man, de cijfernerds of muzikale genieën, de Hollywood-autisten, hebben wij sowieso niet. Matt is veertien jaar en hij trekt z’n haar uit z’n hoofd als hij onrustig is, staat in z’n dossier. Ik blader het door bij een kop koffie. Hij heeft de actieve woordenschat van een driejarige en de intelligentie van een zesjarige. Hij houdt van spelletjes.
Geschreven bij Shut up & Write, voorgelezen bij de Nieuwe Tsjechov, en nu staat het verhaal Sensory Overload online. Klik hieronder om het te lezen.
Later meer over dit bijzondere verhaal! Hieronder het schrijven bij Shut up & Write Rotterdam (augustus).
Michelle van Dijk 
Dit is op Jusd herblogden reageerde:
Eerder heb ik op een aantal woongroepen gewerkt. Over het werken op woongroepen zijn vele bijzondere verhalen te vertellen. Michelle van Dijk heeft met ‘Sensory Overload’ een mooi verhaal geschreven. Vergeet vooral niet om op 2013 Sensory overload te klikken.
LikeLike