In de Ierse pub bestelde ik een kop thee. Vanavond zou ik niet dronken worden. Met twee drankjes en een lik in m’n oor zou Martin me al mee naar huis krijgen, maar vandaag niet.
Hij kwam natuurlijk te laat binnen. Legde z’n hand op m’n schouder en zei lachend: ‘Ben ik te laat?’ Ik haalde m’n schouders op.
‘Drink je nou thee?’ vroeg hij. Hij keek me aan. Liet z’n hand zo’n beetje zogenaamd richtingloos over m’n rug afglijden naar joostmagwetenwaar. Zijn geilheid deed me niets. De thee werkte. Of misschien was het echt zo: alles wat ik ooit voor Martin voelde, had ik achtergelaten in een soa-kliniek.
‘Wil je nu geen biertje dan?’ vroeg hij nog. Hij had zich geschoren. Ik voelde aan z’n kin.
‘Nee. Nee, echt niet,’ zei ik.
Lees het volledige verhaal Vergeet deze affaire door op de link hieronder te klikken. Ik las het verhaal vandaag voor bij ‘Verhaaltje voor de dorst‘ (erotische verhalen!) in Quartier Putain.
