Oktober 1999: ik solliciteerde naar een baantje bij de lokale krant. Ik wilde schrijfervaring opdoen, al betekende dat dat ik bijvoorbeeld naar de verkiezing van de Prins Carnaval van Rotterdam-Zuid moest. ‘Heb je een e-mailadres?’ ‘Eh, nee.’ ‘Fax?’ ‘Ik kan wel ergens faxen, ja.’ Een floppy door de brievenbus doen, dat mocht ook. Oké. Verhalen die ik schreef, gingen dus uitgeprint naar postbussen in Nederland en maanden later kreeg je te horen wat iemand anders, een onbekende, ervan vond. Recensies las je in de krant. Dit weten we allemaal en we weten ook hoe het nu is; we zijn 24 uur per dag online, we lezen en schrijven en leven in www, onze wereld is kleiner geworden. Maar de vraag is: verandert dat ook de wereld van literatuur?
Lees mijn antwoord op deze vraag op Passionate Platform.
Michelle van Dijk 