Ze aarzelde bij de chocoladekransjes. Ze werd al misselijk als ze eraan dacht. Maar ze aarzelde ook bij de piek en keuzestress was het ding van deze tijd, dus waar zou je je druk om maken? Ze duwde de piek erop en merkte dat het visioen dat ze elk jaar moedwillig opriep, het droombeeld waarin ze het vrolijke stuk kerstversiering achterin de keel van een zekere ex-geliefde duwde, toch steeds minder scherp werd. Op een dag zou ze deze kersttraditie achter zich laten, maar vandaag nog niet. Ze hing engeltjes op, en zuurstokken. Ze stak de lichtjes aan en keek ernaar. Het was goed. Ze pakte een fles wijn en ging op de bank zitten. Zo deed ze het nu al acht jaar.
Dit Kerstverhaal lees ik voor bij Groos op zondag. Lees het volledige verhaal Onder de boom met de link hieronder.
Michelle van Dijk 