‘Wat een ouderwetse cover,’ zei mijn vriend.
We keken ernaar, ik was het wel met hem eens. Hij bekeek de achterkant. Daar ontdekten we dat de schrijfster 82 jaar oud is. Dat maakt die ouderwetse cover nog niet goed, maar wel iets minder erg, kun je denken. (82 and still going strong, chapeau chapeau.)
Maar dat is toch onzin! Een boekomslag moet ons toch niet het idee geven dat wij ‘te jong’ zijn voor dit boek!
Oké, nu één seconde voor je verder leest: waar zal dit boek over gaan, denk je? Wat denk je als je de cover ziet?
En toen begon ik te lezen. Het boek van Yvonne Keuls gaat over Daniël Maandag, een jongen in de Tweede Wereldoorlog. Stoere jongensverhalen, de kinderlijke blik in zo’n volwassen thema en muziek (de Zauberflöte) als een rode draad in het verhaal.
Wat een lekker boek voor op school, dacht ik. Klas 2, 3. Een jeugdboek, ik las het als een jeugdboek. Een beetje als Dansen op de brug van Avignon, mijn favoriete boek toen ik een jaar of tien was.
Maar zeg eens, dat is niet wat je dacht bij deze cover, toch?
Nu heb ik heus wel eens eerder een boek van Yvonne Keuls gelezen en er is absoluut niets mis met haar werk. Ze schrijft toegankelijk, in heldere zinnen. De verhalen zijn vaak licht, niet al te complex. Jongeren kunnen ze ook makkelijk lezen en bij dit verhaal, met zo’n jonge hoofdpersoon, is dat zeker zo. De personages zijn soms wel typetjes, daar erger ik me aan; de buren bijvoorbeeld en ook Isabel, die voor Daniël zorgt, is zo’n stereotype. Maar goed, een fijn boek voor de jeugd dus. (Voel ik me soms te oud voor dit verhaal?)
Maar beste uitgever (Ambo Anthos), waarom dan zo’n cover? Zet er een mooie oude foto op van jongens die op straat streken uithalen, op de tram springen, van het Sperrgebiet, van een kleine jongen achter de piano, zoveel mogelijkheden, en dan… blauw satijn? Ja, blauw satijn komt ook in het boek terug. Maar het staat zo 50 shades. Niet meer doen, hoor. Geen ouwemoekesboek maken van een verhaal dat heel goed is voor onze jonkies.
Lees hier wat andere bloggers schreven over Koningin van de nacht.
Michelle van Dijk 
Ook ik vind dit omslag, zeker in combinatie met zo’n titel, een misser. Het roept heel andere associaties op. Bovendien heeft de vormgever mijns inziens prutswerk afgeleverd. Nou ja, laat ik het zo zeggen: de inhoud was gelukkig beter dan de buitenkant.
LikeLike
Helemaal mee eens dat die cover beter kon! Het doet het boek geen eer aan.
LikeLike
Bij Anthos besteden ze heel erg veel aandacht aan omslagen, weet ik. Maar het zou zeker boeiend zijn te horen waarom ze voor deze kozen.
LikeLike
We hebben precies dezelfde mening over de kaft, en de ’50 shades’ kwam bij mijn ‘semi-veldonderzoekje’ ook voorbij. Net als Peter vind ik het gekunsteld en amateuristisch overkomen. Heel zonde, het is een prima boek, maar potentiële lezers leggen het boek nu weg.
LikeLike
Ha, ik heb jouw stuk nu gelezen Yolanda, wat een overeenkomsten! Dat zegt toch wel iets. Maar je zou denken dat een uitgever toch ook even zo’n veldonderzoekje doet?!
LikeLike
Zou je denken ja. Zeker omdat ik stage heb gelopen bij een uitgeverij en onlangs voor mijn werk heb meegedacht over een boekenkaft, verbaast dit me. De cover is zo belangrijk, het is zonde dat een prima boek nu mogelijke lezers afschrikt.
LikeLike
Ik kan nog steeds niet precies duiden waarom, maar ik heb me vanaf het begin geërgerd aan deze cover. Hij komt erg amateuristisch geknutseld over waardoor het heel duidelijk is dat er twee beelden over elkaar heen zijn geplakt en de compositie van de vrouw met de viool vind ik ook nog eens erg lelijk. Het lijkt of er weinig aandacht aan gegeven is, maar dat kan ik me ook weer niet voorstellen.
LikeLike