Kwijt

Hoe langzaam kun je fietsen zonder om te vallen? Traag doorkruiste Maartje de wijk. Het zitje achterop rammelde mee met elke verkeersdrempel. Op het schoolplein deed ze net als alle moeders, ze haastte zich naar de deur. Dat hoort bij deze tijd, of bij het moederschap, wie zal het zeggen? Je altijd haasten omdat kinderen geen geduld hebben, omdat de wereld geen geduld heeft. Nergens te laat zijn, niets missen, overal bij zijn. Je kind verdient immers het beste. Het allerbeste, corrigeerde ze zichzelf. Mijn kind verdient het allerbeste. Het is het mantra van moeders, opdat zij zichzelf vergeten.

Lees het volledige verhaal (pdf): 20110214 Kwijt

 

Michelle van Dijk, 14 februari 2011


Een reactie op “Kwijt

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.