Tijdens mijn lunch had ik een date met Tattoo Jan. Ik stond in de agenda genoteerd als ‘opknapper’. Het is een woord dat makelaars eufemistisch gebruiken voor door en door verrotte en onbewoonbaar verklaarde woningen. Maar dat terzijde.
De tatoeage is gezet in het magische jaar 2000, waarover ik een boek schrijf. Het magische was ondertussen wat weggevaagd, dus Jan mocht de zwangerschapsstrepen inkleuren en de puntjes bijtrekken. Ik koos toen voor een tattoo onder de gordel, maar de broekgordels hangen inmiddels tien centimeter lager. Dat ook terzijde. Er zijn mensen die geen tattoos verwachten bij bepaalde beroepen of mensensoorten zoals schrijvers. John Irving heeft een maple leaf op z’n schouder. Ik zeg het je maar.
Michelle van Dijk, 6 april 2011
Michelle van Dijk 