Er was eens een kasteel

Zoon Verheij (6 jaar, groep 2) schrijft ook een boek. Het is een kasteelroman en het verschijnt in een gelimiteerde oplage van 1. Voor zijn vriend Daan die gaat verhuizen en/of jarig is (echt, ik probeer het allemaal bij te houden). Het boek is geïllustreerd, full-colour en er zitten ook nog stickers in. Het verhaal gaat zo:

Er was eens een kasteel en daar woonde koning Wolf. Ridder Daan en koning Wolf gingen samen aanvallen. Het kasteel aan de overkant van de rivier daar woonden Vikingen. Ridder Daan stond op de toren. Ridder Daan ging een wandeling maken. Ridder Daan ging naar de gevangenis.

Ik ben eindredacteur. Met subtiele viltstiftstreepjes en puntjes Typ-ex moet ik op aanwijzing van de auteur van een 5 een s maken. Een andere s is juist een 3 geworden.

Aan het eind van het verhaal trouwt de koning met Leonora. Ik heb zelden een kasteelroman gelezen met zoveel autobiografische elementen erin. Toen ik erom moest lachen, riep de auteur woest: ‘DAT – IS – NIET – GEINIG!’ Maar ik denk dat het een bijzonder nieuw genre kan zijn. Bovendien ziet toch iedere lezer de subtiele verwijzingen naar de Arthurromans, de koning, een ridder die op een queeste wordt gestuurd – Lancelot natuurlijk. En ik heb hem nog nooit over de ridders van de Ronde Tafel verteld. Dat belooft wat.

Michelle van Dijk, 8 april 2011