Michelle van Dijk

Dag 4

De belangrijke dingen in het leven: De glijbaan schoonmaken. De tuin sproeien. ’s Middags in de speeltuin, in het gras, in de zon, met Henry James’ The Turn of the Screw. Het is natuurlijk heel fijn om zo te lezen. Zo zomers. Maar na vier bladzijden deed ik mijn ogen dicht. Ik luisterde alleen nog of alle kinderen wel gevonden werden bij verstoppertje.

Dag 5

De Brugkabouter. Het is geen verhaal, het is een pannenkoekenrestaurant met speeltuin. Pannenkoeken en trampolines, je moet er maar opkomen. Ik doe wat moeders doen: ik trek de kabelbaan naar boven, ik veeg de glijbaan droog na een buitje, ik dep schrammen schoon, ik begeleid kinderen naar de wc, ik kus alle tranen van de wereld weg, ik loop mee door het spookhuis, schoenen moeten uit en aan, ik zeg ‘oh dat geeft niet’ en ‘hou daarmee op’ en ‘kom je nu hier’ en ‘leuk hè’ en ‘eet je pannenkoek op’.

Dag 6

Biotex. Wat is een vakantie zonder Biotex? Ik herinner me dat ik zelfs bij stedentrips wel eens een zakje wit poeder meenam om halverwege de week wat stringetjes te wassen. Nu is het tijd om de kindersokken te wassen, die zwart zijn van het lopen op Crocs en het trampolinespringen. Tja.

’s Middags rijd ik achter mijn campingbuurvrouw aan. Zij is hier ook alleen met de kinderen, we leven zoals in de jaren vijftig, zoals in The Seven Year Itch waar de vrouwen en kinderen op vakantie gaan en de mannen blijven werken. Ik rijd voor het eerst achter iemand aan naar een bestemming en dat is doodeng, niet omdat zij vier schattige kindertjes in de auto heeft, maar omdat ze van tevoren heeft gezegd dat ze niet weet of ze het wel kan vinden. Ik heb wel eens met vijf vrouwen en een TomTom in de auto gezeten, van Breda naar Dordrecht en we reden twee keer de afstand die de TomTom daarvoor aangaf. Ik kan er niet zo goed tegen. Ik weet meestal wel de weg. Maar mijn campingbuurvrouw ook en alles kwam goed. Zes kinderen en een binnenspeeltuin. Het was eigenlijk best relaxed.

Michelle van Dijk, 28 april 2011