Ik ontmoette twee Russische studenten. We spraken met elkaar in gebrekkig Engels. Over hun land, over mijn land. ‘If it isn’t religion, what is it that connects your people?’ vroeg Sergej. Ik had natuurlijk moeten antwoorden ‘Liefde’ of ‘Geert Wilders’.

Ik vroeg wat zij wilden doen, na hun studie. Hoe zou hun leven eruitzien? It’s Russia,’ zei Viktor, ‘You never know what’s going to happen tomorrow.’ Hij lachte erbij.

Ineens was Rusland, die grote vlek op de wereldbol, een metafoor voor mijn leven geworden. Je kon er heel enthousiast of heel somber van worden. You never know what’s going to happen tomorrow.