Het is zomervakantie. Overdag ben ik moeder en ‘s avonds werk ik aan mijn boek. Met muziek aan. De komende blogjes zijn plaatjes/praatjes uit de soundtrack of my life. Klik maar op het plaatje en dan hoor je ze ook 
.
Midden in de nacht begint ze te roepen: ‘Mama! Mamaaa! Mamaaa!’
Ik ren halfnaakt door het huis. Mijn nieuwe huis is best groot, weet je. ‘Ik kom eraan, rustig maar!’
‘Ik heb een nare droom. Ik wil niet weer een nare droom, ik wil bij jou in bed.’
‘Nee schatje, dat doen we niet.’
Ik heb wel wát opvoedingsprincipes en één daarvan is dat ze niet bij mij in bed kruipen voordat het ochtend is. Slapen doe je in je eigen bed; want ik slaap niet als ze bij me liggen. Ik hou m’n adem in en luister of zij slapen. Ik krijg het snikheet van die warme kleine zweetlijfjes in mijn bed. Ze kietelen me met schuivende voetjes en plukken haar. En dan kun je nog zoveel van ze houden, maar ik hou ook van slapen.
Ik blijf bij haar tot ze rustig is. Vijf minuten later schreeuwt ze me weer uit bed.
‘Je moet zelf in slaap vallen, schatje.’
Ik lig tegen haar aan tot ze niet meer aan bijen denkt. Dan ga ik haar kamer uit. Nu moet ik nog in slaap zien te vallen. Maar ik heb daar andere trucjes voor. Op m’n mobiel zet ik Eddie Vedder aan. Say nighty-night and kiss me…
Michelle van Dijk 