In Marseille was ik in gesprek met mijn host over boeken en strips. Hij dacht niet dat wij Asterix en Obelix konden begrijpen. ‘Het is zó Frans!’ Allerlei verwijzingen naar typisch Franse begrippen en ideeën, die zouden wij niet kunnen snappen.
Hij had gelijk. Sommige Franse dingen begrijp ik niet. Andere dingen begrijp ik heel goed.
Wij noemen dit een ‘Frans balkonnetje’.
‘You call that a French balcony? It’s not a balcony. It’s a window.’
Dus dit is een impasse:
Veel toeristen gaan op de foto met dit straatnaambordje in Aix-en-Provence. De bussen vanuit o.a. Marseille stoppen er om de hoek. En het lijkt heel grappig, maar gek is het ook: want ook in het Frans is een bastard een bastard. Maar Marius Bastard was een vrijheidsstrijder in de Tweede Wereldoorlog. Vraag blijft hoe hij aan z’n naam kwam.
Geweigerde stukken. Heb ik er ook nog wel een paar van.
Typisch Frans is dit toilet niet echt. Het is wel typisch Frans dat je altijd moet zoeken naar de wijze van doortrekken.
‘Look,’ zei het meisje met wie ik een dag op stap was, nadat we zojuist een heuvel hadden beklommen, midden op de dag, in de zon, en ze had de hele dag nog niets gezegd behalve af en toe ‘don’t know’ als ik vroeg waar we heen zouden gaan, ‘we’re in Paradise.’
Michelle van Dijk 