Alle muren zijn wit in dit huis. Alle plafonds ook. De vloer ook – behalve in de badkamer, waar een oude, vervaagde granito vloer met niet weg te poetsen roestvlekken misschien wel het oudste onderdeel van dit huis is. De deuren zijn wit, de koelkast is wit, de bank is wit. Ik vind dat fijn. Sommige mensen vinden het misschien saai. Dan moet je maar op de wc gaan zitten. Daar mag je op een mooi, groot, donkergrijs vlak poëzie schrijven. Niet te lang blijven zitten, er zijn meer mensen die hier met hoge nood hun zinnen willen vormen.
Michelle van Dijk 