In Amsterdam staat een glazen hokje achterin de tram met een etalagepop erin. Ze zegt niets en ze doet niets.
In Den Haag zie ik geen controleur. De bestuurder doet alsof hij mij niet ziet, hij begint keihard te rijden wanneer iedereen nog een plekje zoekt. Tassen vliegen door de lucht in de val waarmee je op een stoel belandt. Ik zie een oude vrouw zwartrijden.
In Rotterdam loopt in elke tram een controleur heen en weer. Vraagt iedereen naar z’n kaartje. Maakt een babbeltje met oude vrouwtjes en kinderen.
Kunnen we onderzoeken wat beter werkt?
Michelle van Dijk 