Ik wil een absoluut verbod op boekreclames waarin twee boeken elkaar ontmoeten. Met Bridget Jones meets Vijftig tinten grijs hebben we het dieptepunt wel bereikt.
Je zou maar boekverkoper zijn. Dan komt er iemand bij je en die zegt: ‘Ik wil dat boek van Bridget Jones en vijftig tinten.’ En dan weet je ook nog welk boek dat is. Of, hoe vaak zou het gebeuren dat iemand zegt: ‘Ik zoek een boek voor mijn vriendin, maar dan wel een boek dat de vrouwelijke psyche DIEP raakt. En eh… prikkelt.’
(Om even door te zeuren: Bridget Jones is een karakter, niet de titel van het boek, wees dan volledig, anders denk ik dat het boek gaat over Bridget Jones die het boek Vijftig tinten grijs ‘ontmoet’; waarom de halve tagline in het Engels en dan Vijftig tinten grijs in het Nederlands; ik vind ‘Bridget’ en ’50 Shades’ trouwens typisch voorbeelden van boeken die de psyche niet zo heeeeel diep raken… En waarom citeren ze hier de Viva, ja, dat kan ik wel raden misschien, of was het gewoon omdat Herman Koch het even te druk had voor nog een blurbtekst?)
Nee, dan deze. Hier wil ik ook een absoluut verbod op: verwijzen naar de herkomst van de auteur. Geboren zijn in Scandinavië (welk stuk Scandinavië, want laten we niet doen alsof we het over een schrijversscene met de omvang van de stad Utrecht hebben) is geen garantie voor een talent op het gebied van thrillers schrijven.
En laten we ook niet doen alsof schrijvers boeken als ‘antwoord’ op andere boeken/auteurs schrijven. Een thriller als antwoord op een thriller. Ja. Ok. Let wel: het Zuid-Afrikaanse antwoord. Tjonge. Daar vraag ik al jaren naar in de boekhandel.
Ik dacht aan de Franse witte boeken en ik dacht: geef mij potverdomme een boek dat goed genoeg is om het zonder quote op de cover en walgelijke tagline te presenteren, zonder blurb van Herman, geef mij een goed boek.
Michelle van Dijk 