Een vriendin zei: ‘Ja maar, jij hebt een kunstenaarsziel.’
Ik zal zoiets nooit over mezelf zeggen, hoewel het een handig excuus is voor openbaar dronkenschap, relatieproblemen, ongekamde haren en rommel in huis.
Maar diep in mijn ziel ben ik vooral zeer georganiseerd. Ik sta mijn boekenverzameling niet toe buiten mijn IKEA-Expedit te groeien. Alles in huis heeft een vaste plek en er past niets meer bij. Ik gooi heel makkelijk dingen weg. Aan het eind van een schooljaar (nu dus) is er weer een grote opruimdag.
Ik blader door mijn krantenarchief. Ja, ik lees kranten van papier. Wat ik interessant vind, knip ik uit. Soms scheur ik, als er geen schaar in de buurt is; soms verdwijnt een interessante recensie in de stofzuiger, maar jammer dan. Ik weet zeker dat ik mijn krantenarchief vaker doorblader dan de gemiddelde internetgebruiker z’n lijstje Favorieten.
Ik kom een klein snippertje papier tegen. Blijkbaar was de gehele tekst niet interessant genoeg. Och jongens, die kunstenaarsziel.
Je mag raden wie. Google weet het wel.
Michelle van Dijk 