Michelle van Dijk

Ik geloof in de Kliko-opvoeding. Ik gooi er alles in en dan zie ik wel hoe ze het verwerken. Dus mijn kinderen luisteren naar VOF de Kunst, Rammstein, Gangnam Style en Ben Howard. Op weg naar Frankrijk keken ze Puss in Boots, Buurman en Buurman en zo’n dertig afleveringen van Klokhuis maakt geschiedenis. Ze lezen Geronimo Stilton en Annie M.G. Schmidt en Paul van Loon en alles wat ze al kennen van tv. Natuurlijk vind ik Dora the Explorer stom, verschrikkelijk stom, maar hé, zij vreten het, wie ben ik om er iets van te vinden, zij mogen en kunnen later altijd nog intellectuele snobs worden.

(Na zeker twee jaar en 340 afleveringen Dora meebeleefd te hebben, vroeg ik me af wat het originele idee was van dit blije jungle-kind dat de Nederlandse kindertjes Engelse woorden leert. Dora doet een opdracht, moet daarvoor altijd langs drie objecten onderweg en vraagt de kinderen onderweg steeds of ze de roze berg, oude bromtrol, boerderij ook zien. Het is een soort videogame zonder echte interactie, want ook als de kinderen niet terugroepen naar het scherm, gaat de missie verder (een soort van Nederland in beweging). Verder mogen kinderen meetellen in het Engels en stupide instructies als ‘JUMP, JUMP, JUMP!’ ‘CLIMB, CLIMB, CLIMB!’ ‘CLAP, CLAP, CLAP!’ behoren ook tot de gevraagde interactie, met als beloning elke aflevering weer het ‘We did it! We did it! We did it! Oh yeah, ja het lukte!’-liedje. Natuurlijk, bedacht ik, toen ik aan Dora’s neefje Diego dacht: in de originele serie is het Engels met wat Spaans. Had ik dat soms moeten zien aan de oranje huidskleur?

Op Wikipedia lees ik dat Dora pan-latina is (dus niet Mexicaans of Columbiaans, maar gewoon, pan-latina, zoals je er zoveel kent).

Laatst had ik een paar Colombiaans-Amerikaanse couchsurfers te gast. ‘Ken je mensen uit Colombia?’ vroegen ze. ‘Gabriel Garcia Marquez,’ antwoordde ik. Dat vonden ze wel grappig. ‘De meeste mensen kennen alleen Shakira.’

Oh trouwens, dacht ik toch iets verdraaid racistisch ontdekt te hebben in die Stilton-boeken toen ik mijn zoon hoorde zeggen dat een brownie niet alleen een koekje is, maar ook een hulp in de huishouding. Maar, zoals voor alle figuren in Fantasia geldt, de ‘brownie’ bestond al in de Ierse mythologie. Zie je, ik moet geen intellectuele snob zijn. Daarvoor weet ik veel te weinig. Ik ken Gabriel Garcia Marquez ook niet echt, hoor.

Op Wikipedia stond: not to be confused with Dora the Female Explorer. Ik klikte de link aan, want ik verwachtte op z’n minst een spannende pornofilm. Maar het is een singletje van Stackridge uit 1971. Oké.)

Dus: zij las Dora the Explorer en ik las Dit zijn de namen van Tommy Wieringa. Ik heb nu al zoveel over Dora geschreven, dus kort over Dit zijn de namen: geweldig boek. Wieringa wordt echt met elk boek beter, hij doet me aan Mulisch denken door de grote thema’s, religie en doodsangst, stilistisch net zo begaafd, met dit grote verschil: Mulisch is zo saai om te lezen…