Mijn dochter zong ‘Hellup, ik krijg tieten,’ en we hadden het over tieten. Ik vertelde dat ik ze kreeg in groep 8 en dat ik helemaal geen bh wilde dragen. Maar mijn moeder vond het wél een goed idee.
‘Heb je toen wel eens stiekem geen bh aangedaan?’ vroeg ze.
Dat vond ik de allergrappigste vraag ooit, maar kon ik eerlijk antwoord geven? Want ja, dat heb ik gedaan. Ik zat in de eerste klas en ik ging naar een feestje en ik droeg een strak shirt en een strakke spijkerbroek en ik vond dat al dat strakke er nog beter uitzag zonder bh. Mijn moeder zag dat pas goed toen ik weer thuis was en zei: ‘Je moet voortaan maar altijd een bh aan.’ Ik wist ook wel waarom, je zag tepels door het shirt heen, maar ik vond dat niet zo’n punt.
Ik vertelde mijn dochter iets over tepels, dat we een bh dragen zodat je die tepels niet zo goed ziet. Ik vind het geen goede reden. Waarom dragen we eigenlijk bh’s?
Ik was er toen dus al geen fan van, die verplichte bh. Ik wilde niet officieel groot zijn, ik schrok me wild toen ik zag dat ik niet alleen kleine vetbultjes had, maar echte ronde memmen, ik had die bovendien al in groep 8 en ik wilde best dat jongens in de klas opmerkten dat ik al iets had, maar mijn moeder wilde natuurlijk niet dat die jongens en andere, veel oudere mannen, te veel zouden opmerken.
Ik ben nog steeds geen fan van de verplichte bh, maar nu om andere redenen. Natuurlijk houdt het ding de boel in bedwang en dat werkt en sport wel lekkerder. Maar ik haat het idee dat borsten allemaal en altijd dezelfde vorm moeten hebben: tepelloos en groot. Eenheidsborst. Toen de pushup net uitgevonden was, moest je zoeken naar een C- of D-cup met vulling, die was er nog niet. Nu moet je, welke maat je ook hebt, flink zoeken naar een bh zonder vulling. Die bestaat niet meer. Tepels, iew. Hangende borsten, iew. Kleine borsten, iew. Alles supersizen, inpakken en gladstrijken.
Hetzelfde gevoel heb ik ook bij Maidenform, het merk corrigerend ondergoed dat volwassen vrouwen het figuur van, ja natuurlijk, een maagd geeft, bij schaamlipcorrecties en superwaxexercities. Ik vind het dan ook bizar dat meisjes al ‘licht voorgevormde meidenbeha’s‘ dragen, ik vind het bijna ranzig. Lees vooral eens Ariel Levy’s boek Female Chauvinist Pigs om te zien hoe de seksualisering niet alleen op vele terreinen heeft toegeslagen, maar hoe we ook een belachelijke voorkeur hebben voor gladgestreken, superslanke, ongetatoeëerde, blanke maar licht en egaal zongebruinde, jonge vrouwen.
Maar ik ben Charlie Dimmock niet. Ik heb echt de ballen niet (haha) om alles maar te laten hangen. In mijn werk is het ongepast en ergens heb ik nog een restje preutsheid uit mijn opvoeding dat er in ieder geval voor zorgt dat ik voortdurend ogen op mijn boezem gericht zou voelen, of dat nu echt zo zou zijn of niet. Misschien zou ik iets principiëler feministisch zijn als ik kleinere borsten had, ik weet het niet.
Dus. Hoe moet ik mijn dochter leren dat we bh’s eerst gebruiken om te voorkomen dat mannen je te jong seksueel aantrekkelijk vinden en tegelijkertijd om voor altijd die perfecte vorm van de jeugdige borst te behouden omdat dat seksueel aantrekkelijk wordt gevonden? Zijn moeders ooit zo eerlijk tegen hun dochters? Zou ik ‘nee’ zeggen als ze om een licht voorgevormde meidenbeha vraagt? Ik weet het niet. Nog een paar jaar denktijd.
Michelle van Dijk 