Ik kijk Rita. Het is een Deense Netflix-serie over kick-ass lerares / alleenstaande moeder / anarchist Rita; haar drie kinderen, haar vrijpartijen met de directeur of de vader van een leerling, en haar stagiaire Hjordis.
Hjordis is een lief kneusje zoals we die graag in tv-series zien. Ze lijkt als twee druppels water op de rol die Joke Emmers vertolkte in Charlie, de Nederlandse serie over een kick-ass verpleegster / overspelige moeder / medicijnverslaafde. Achter elke sterke vrouw staat blijkbaar een aandoenlijk, onhandig en ja, ook altijd mollig kneusje, zo doen tv-series ons geloven. (Tv-series laten ons ook álles geloven: dat het mogelijk is om ‘per ongeluk’ de vader van een leerling een wc in te trekken voor wilde seks, bijvoorbeeld, tot nu toe het leukste Rita-momentje, maar dat is mij in het echt nog nooit gelukt.)
Hjordis, de schat, organiseert een talentenjacht, maar haar collega’s helpen niet echt mee. Zo gebeurt dat op echte scholen ook wel eens, maar wat ik nooit meemaak is dat een collega zo eerlijk is als Torben, de chagrijnige wiskundeleraar, die dan zegt: ‘Als jij zoveel moeite doet door geld binnen te halen en nieuwe projecten te starten, verwachten ze dat wij dat ook doen. Je bezorgt ons meer werk. Egoïstisch van je.’ En hij negeert haar.
Ze moet er natuurlijk om huilen. Maar na die klap in het gezicht slaat ze terug: in de lerarenkamer roept ze uit: ‘Ik weiger mijn werk minder goed te doen omwille van mijn collega’s!’
Het zijn stereotypen van een jonge hond en een ouwe bok. De werkelijkheid is nooit zo simpel en mensen zijn vaak niet zo eerlijk en direct. Meestal krijg je geen expliciet verzoek om meer of minder je best te doen, behalve als je leraar in Rotterdam bent, bij BOOR: dan mag je kiezen tussen gedwongen ontslagen voor jou en je collega’s óf meer uren werken voor hetzelfde salaris. En dat is zó krankzinnig dat het waarschijnlijk nooit op tv komt.
Wil je meer van me lezen? Klik hier en steun m’n schrijfwerk met een duimpje!
Michelle van Dijk 