De helweek is een zelfhulpweek in de categorie ‘zelfopgelegd yuppenleed’ waartoe we vroeger het ontslakken rekenden en nu bijvoorbeeld bootcamps en boerenkoolsmoothies – zoals ik een verslaggever in een NOS-zomercolumn hoorde zeggen: ‘Gezond zijn is een hobby van de welgestelden.’
Helaas mis ik die zomercolumns de komende week. Televisie hoort niet bij de helweek.
‘Je zult in een week de beste versie van jezelf worden,’ lees ik in het boek Helweek van mental coach Erik Bertrand Larssen. En ja, ik ga echt zo’n week doen. Niet omdat ik zo ontevreden ben over de gewone dagen en weken in mijn leven. Er zijn voldoende uitdagingen, mijn leven is bepaald geen sleur. Na de vakantie start ik in een nieuwe baan, gisteren namen mijn collega’s afscheid van mij in een lied waarin zelfs het woord devotie aan mijn naam werd verbonden. Op de wijs van La Bamba, dat wel.
Maar er gebeurt iets met mij als ik niet werk (en niet moeder). Dan zijn er nog twee activiteiten over: slapen en schrijven. Soms schrijf ik heel veel. Soms slaap ik alleen maar. Ik val in de lamlendigheid. Die val wil ik nu voorkomen. Deze zomervakantie ben ik wakker. Daarom de helweek.
Hoe hels zal het zijn? De helweek die tot inspiratie diende voor de mental coach zelf, was een militaire helweek. Lange marsen met zware bepakking, gasmaskers op, de hele rambam: ‘Nooit eerder had ik me in een situatie bevonden die zo ver afstond van mijn normale leven.’ De helweek die nu zo populair is, is dan toch wel erg light. Ja, je moet op tijd naar bed en vroeg op. Geen tv, gezond eten. Een collega merkte op: ‘Dat klinkt als een vrij normale week voor ouders met jonge kinderen.’
En dan zijn er de stappen van de mental coach: elke dag staat een thema centraal, op dag 1 is dat bijvoorbeeld ‘gewoontes’. En dat alles om de beste versie van jezelf te zijn, dat klinkt zo ambitieus… maar in het boek valt mijn oog op de zin: ‘Onthoud dit: het gaat er niet om dat je de beste bent, het gaat erom dat jij op je best bent.’ En daar geloof ik ook in, dat is voor mij de kern van onderwijs en opvoeding, dit is letterlijk wat ik mijn leerlingen voorhoud, dus waarom zou ik mezelf niet een week lang hieraan mogen herinneren? En schrijven dus. Veel schrijven.
Michelle van Dijk 