‘Je bent goed zoals je bent.
Je bent vrij om te kiezen.
Kies wie je bent.’
Aan het woord is niet de nieuwste goeroe of mental coach, maar mijn zoon van tien. Gisteravond kwam hij ziek thuis van scoutingkamp; blijkbaar had hij van zijn kamp ook een soort helweek gemaakt.
Ik had mijn helweek juist tijdens dat kamp gepland omdat je in mijn huis niet om vijf uur kunt opstaan zonder de kinderen wakker te maken; maar ik plan mijn werk er nu wel omheen. Schrijven in de ochtend, sporten overdag, voor de tv.
De tv, die mocht toch niet aan? Maar ik doe lessen Pilates en BBB-workouts op Youtube! Beter dan de sportschool, want je hebt geen oppas nodig, het is zoveel goedkoper en niemand kijkt of je je been wel ver genoeg strekt: ‘You’re doing great!’ verzekerde Cassey me.
Dus we gaan vrolijk verder, maar hij wil weten waarom en dat leg ik uit: in deze week ben ik de beste versie van mezelf.
‘Maar is dit wie jij bent?!’ roept hij uit, terwijl hij naar me wijst.
‘Neeeeee! Want jij houdt van snoepjes!’
Triomfantelijk kijkt hij me aan.
‘Kan ik je gedachten lezen? Ja, hè?’
Michelle van Dijk 