Ik typ dit laatste bericht over de helweek terwijl ik op Netflix New Girl kijk, want dat is wat ik de afgelopen drie dagen alleen maar gedaan heb: Netflix kijken. Seizoen 2 van Masters of Sex was geen doelstelling van de helweek, maar zorgen voor een kind met buikgriep stond ook niet op m’n verlanglijstje en zelf buikgriep krijgen evenmin.
De helweek zou die ene week moeten zijn die anders is en die je nooit vergeet. Maar het ging toch weer zoals in alle weken in het leven van een vader of moeder: je plant het zus het gaat zo. En godzijdank. Wat heb ik toch leuke, onvoorspelbare kinderen.
In het boek Helweek wordt af en toe, tussen alle stoere officiersverhalen door, gezegd dat het ook je doelstelling kan zijn om een zorgzame ouder te zijn. En dat is net zo waardevol. Als je dan maar de allerbest zorgende moeder bent die je zou kunnen zijn. Zeg maar. Bertrand geeft geen voorbeelden, hij put veel uit zijn rijke verleden in het leger en uit zijn successen als mental coach, maar een gezinsleven behoort niet tot zijn domein.
Ik heb daar lang over nagedacht, maar net toen ik een briljant idee had, gaf mijn zoon uitleg over de viscositeit van zijn ontlasting. Sorry. Ik kan jullie dat verhaal ervoor in de plaats geven?
Michelle van Dijk 