‘Als je het geluk niet vindt, dan moet je ergens anders zoeken.’
Dit is het motto van Darko, de held in het verhaal waar ik nu al ruim een jaar aan werk. Zo zien wij geluk graag: als iets dat je kunt zoeken en vinden. Zo zien wij mensen graag, als gelukszoekers, omdat we willen geloven dat je geluk ook echt kunt vinden, zoals je een euro op straat vindt. Maar geluk vind je niet, het geluk vindt jou. Of niet. Het zoeken kan de moeite waard zijn. Of niet.
De vergelijking met vluchtelingen is niet aan de orde. Zij zoeken niet het geluk, zij zoeken geen euro’s, zij vluchten voor het ongeluk. Er is geen directe route die je van ongeluk naar geluk verbindt, al zijn er mensensmokkelaars en andere figuren die de fabel in stand willen houden. Ik geloof dat we deze week wel gezien hebben dat de directe verbinding alleen naar nog meer ongeluk leidt.
En wat als je het geluk dan hebt? Hoe houd je het vast? Maar kún je het wel vasthouden? Daarover gaat mijn verhaal. Het lijkt tot een einde te komen, al twijfel ik. Het is niet zo lang geworden als ik dacht. Is dat erg? Ik weet het niet.
Donderdag las ik voor in Spijkenisse. Ik las een hoofdstuk voor waarin Darko zijn liefdesverdriet probeert te verwerken, Hij is een ik-verteller en ik vind het geweldig om in zijn huid te kruipen. Misschien wil ik daarom dat het boek nog niet af is. Ik wil nog geen afscheid nemen van Darko.
Nog altijd verzamel ik duimpjes voor Darko. Klik en steun dit verhaal!
Foto’s van Sacha Boom, die nu al voor het derde jaar het fantastische ‘It’s all about literature’ organiseert in de Boekenberg van Spijkenisse – elke eerste donderdag van de maand.
Michelle van Dijk 
