Het was bijna zomervakantie, de leerlingen leverden hun boeken in. Ook ik had zojuist mijn kasten leeggeruimd, ik droeg een extra tas met boeken en nam daarom de metro. Op het metrostation tegenover mijn school lagen nog meer boeken, op elk bankje één. Een oude vrouw gaf me er één: ‘Lezen is goed. Maar ik hou niet van lezen. Er liggen allemaal boeken hier. Ik ga ze even netjes bij elkaar leggen.’ Zou een leerling een boek meenemen?
Ze had me De vrouwen van Stepford van Ira Levin gegeven. Ik las ooit ook Rosemary’s Baby van dezelfde schrijver in een zomervakantie, omdat het een van de weinige (interessante) Engelstalige boeken was die er in een buitenlandse boekhandel te vinden waren. Ira Levin schrijft thrillers, maar niet het type thrillers dat we in Nederland vooral kennen (dan denk ik aan de psychologische thrillers van Saskia Noort). Rosemary’s Baby heeft hekserij/satanisme als belangrijk motief, een ander bekende roman The Boys from Brazil gaat over nazi-klonen. In De vrouwen van Stepford speelt een ander mysterie, maar ik kan de spoiler natuurlijk niet weggeven… Wie weet wie dit zwerfboek vandaag oppikt in de buurt van station Rotterdam Centraal!
Maar The Stepford Wives zijn behoorlijk bekend, de ideale huisvrouw in Amerika wordt ook een ‘Stepford Wife’ genoemd. Hoofdpersoon Joanna komt in het stadje Stepford wonen en verbaast zich over deze perfecte huisvrouwen, ze probeert te ontdekken hoe het kan dat al deze vrouwen zich zo slaafs aan het huishouden wijden… Het boek is twee keer verfilmd, maar ook als je het verhaal al weet, kun je het boek nog met plezier lezen. Het is een dun boekje en de spanning werkt supergoed: Stephen King noemde Levin ‘the Swiss watchmaker of suspense novels, he makes what the rest of us do look like cheap watchmakers in drugstores.’ (quote Wikipedia)
Dus: vandaag laat ik dit zwerfboek weer los, wie zal de volgende lezer zijn?
Michelle van Dijk 