Dit boek moet je niet lezen als je romantisch labiel bent. De liefdesbrieven van Ingrid Jonker en André Brink zijn al hartverscheurend als je geen ludduvuddu hebt. Liefde was nooit zo poëtisch als bij deze schrijvers.
Cocon, ondanks alles, ondanks álles, laten we elkaar liefhebben, laat ons zijn. En laat ons een klein beetje tegen het niets en de leugens zijn, genoeg zuiverheid en schoonheid en medeleven en waardigheid hebben om nooit te vergaan, en altijd waardevol te blijven.
Het kan niet goed aflopen en dat weet je. Wanneer Ingrid voorstelt dan maar vrienden te blijven, schrijft ze:
Heb wat tweedehands meubels gekocht en een twijfelaar – alleen voor de illusie.
Vijfhonderd pagina’s illusie, of hoop en een hoop liefde. Maar zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb.
Michelle van Dijk 