Aanstaande zaterdag praat ik bij Chris Natuurlijk over Darko’s lessen. Dus vroeg op en lekker wakker worden met een goed gesprek! Luister hier live vanaf half 9.
En ook dit weekend, vrijdag 24/11: La Notte bij Kino, met twee films waarin gemigreerde Bosniërs de hoofdrol spelen. Ivana Barišić maakte de documentaire Framing Home, over de generatie twintigers die in de jaren negentig als jonge kinderen met hun ouders uit Bosnië weggingen. Op Vers Beton kun je een boeiend interview met haar lezen over deze film. Sommige stukken zijn voor mij herkenbaar, omdat ze passen bij Darko:
We zijn allemaal opgevoed met de nostalgische verhalen over voormalig Joegoslavië van onze ouders. Maar het mooie land dat in die verhalen voorkomt bestaat niet meer, de teleurstelling die ik daarover heb gevoeld kennen anderen ook.
Tijdens het onderzoek voor de film sprak ik in Bosnië een moslim, geboren in Srebrenica. Zij zag aan mijn naam dat ik Servische roots heb, daarom vond ze het lastig om met mij te spreken. Ze had sinds de oorlog geen contact gehad met Servische mensen. Het was heftig om daar persoonlijk op aangevallen te worden. Ik snap heel goed waar dat vandaan kwam: het zijn de Servische nationalisten geweest die toen genocide hebben gepleegd, maar ik heb persoonlijk niets met die oorlog te maken!
Ik merkte ook dat mensen die gevlucht zijn soms als gelukszoekers worden weggezet die het land in de steek hebben gelaten. Daar heb ik zware discussies over gevoerd. Soms heb ik het idee dat mijn ouders nog steeds aan het overleven zijn in Nederland, dus die wrok vind ik moeilijk te accepteren. Voordat ik de film maakte had ik een heel naïef beeld van de Balkan, daar ben ik nu wel van af.
Dus lees Darko’s lessen, kijk de film. Zie je overeenkomsten? Zeker moet je toch ook verschillen zien: want Bosnië is Servië niet en fictie is non-fictie niet…
Michelle van Dijk 