Hittegolf of niet, elke dag huldig ik het mens sana in corpore sano of zoals die oude misogyn Schopenhauer zei: ‘Minstens 90 procent van ons geluk berust enkel en alleen op de gezondheid’ en daarvoor is nodig: ‘dagelijks minstens twee uur kwieke beweging in de frisse lucht’. Dus ik struin op m’n slippertjes door Berlijn, gisteren plonste ik zelfs Sommerbad Kreuzberg in om tussen zwangere vrouwen en pubers met sixpacks wat baantjes te trekken. Er waren zo veel zwangere vrouwen dat ik snap dat jonge meisjes geloven dat je zwanger kunt worden in een openbaar zwembad.
Ik twijfel nog of ik vandaag wel of niet richting Park Hasenheide loop. Was toch best verrassend de eerste keer, het veld met 99% man waarvan 90% zonder bovenkleding, een deel volledig naakt en nee, het was geen naaktstrand, het was gewoon een grasveld – wat niet eens heel fijn voelt aan je blote bips, maar daarom stonden ze ook gezellig te dansen, denk ik. Zo zie je, Google Maps brengt je overal; zeer waarschijnlijk staat dit veldje op de juiste blogs als gayfriendly gemarkeerd, maar ja, dat is mijn AirBnB ook.
Dankzij Google Maps vond ik gisteren ook een groep couchsurfers op een wekelijkse picknick. (Couchsurfen is niet alleen het logeren bij vreemden, het is ook de ontmoeting met locals/toeristen/reizigers, puur en alleen voor de gezelligheid van nieuwe mensen leren kennen.) We deelden bier en wijn, chips en tomaten, tortilla, Turks brood en cheesecake. We zongen La Bamba en Black en Jolene. Ik ontmoette een Peruaan, type surfer, die zijn baan in Berlijn had opgezegd omdat hij naar ‘de Wullkap’ ging, want Peru deed voor het eerst in 36 jaar mee aan het WK voetbal en hij was toch al in de buurt. Een vrouw uit Letland had zes jaar in Schotland gewerkt als kledingontwerper en had nu een ‘pauze van het leven’ genomen. Ik ontmoette een tolk Spaans-Engels die als digital nomad en huisoppas de wereld rondreist, wat erg aantrekkelijk klinkt trouwens.
Ik ging naar huis toen plassen in de bosjes de enige optie bleek. Eigenlijk zou je ook in het ziekenhuis moeten kunnen plassen, naast onze picknicklocatie, maar daar stond een enorme rij, want heel Berlijn is de hele tijd buiten aan het picknicken of lezen – ik heb in lange tijd niet zo veel mensen zien lezen, uit papieren boeken nog wel.
Intussen gaat op Twitter de hashtag #vanjulliebelastingcenten los, met blije leraren die vakantie vieren #vanjulliebelastingcenten, ironische (of toch cynische) feedback op de eeuwige verjaardagsclassic: ‘Oh ben je leraar? Dan heb je lekker veel vakantie!’ Dat klopt. Ja. Dus word allemaal leraar. Op een ander moment neem ik de tijd om weer wat dieper in de #onderwijscrisis en het #lerarentekort te duiken en dan herinner ik iedereen er graag aan dat ik mijn ass off work voor die centen, maar nu vieren we vakantie ter promotie van ons beroep. Ik ga naar buiten, kwieke beweging, misschien toch een museum of wie weet, lekker shoppen. Van jullie belastingcenten.
Michelle van Dijk 