Voor Ismail Aghzanay, van een toevallige voorbijganger.
Op een mooie herfstavond liep ik door een wat minder mooie straat van Rotterdam, op weg naar de Nacht van het Onderwijs. Ik had dankzij het zonnige zomerse weer en mijn dito outfit net wat spontane mannelijke reacties van me afgeschud – zonder melding daarvan te maken in de Rotterdamse app, want ‘Zo!’ of ‘Nou nou’ en ook ‘Mooi hoor!’ vind ik toch moeilijk te scharen onder de noemer pikpraat. Maar goed, ik was dus in de wat minder mooie, maar rustige Gouvernestraat, waar soms ook wel vreemde types hangen, maar waar je nu vooral op putten en pompwater moest letten. De smalle stoepen waren afgezet, er waren wat werkzaamheden.
Halverwege de straat kwam een grote groep jongeren me tegemoet. Ik zag direct dat het een schoolgroep was; niet alleen kwamen ze uit de richting van Kino, waar de Nacht van het Onderwijs gevierd werd, ze waren ook herkenbaar omdat ze dezelfde t-shirts droegen – en ze vormden echt een groep: allemaal even stylish, iedereen was in contact met elkaar, allemaal even blij en uitgelaten. Ik zag een bos bloemen en ik wist dat net de uitreiking van ‘Leraar van het jaar Rotterdam’ was geweest. Ze droegen T-shirts van het Rotterdam Designcollege.
Als toevallige voorbijganger – niet echt toevallig, want ik ging naar het evenement waar zij net vandaan kwamen – passeerde ik de groep. Een van de jongemannen in de groep zei, net toen ik voorbij kwam: ‘Luister even, dit wil ik toch zeggen: ik ben zó dankbaar dat ik dit met jullie mag delen!’
De jongeman was de leraar van het jaar: Ismail Aghzanay van het Rotterdam Designcollege.
Dit ontroerde mij: dat hij naar deze uitreiking gegaan was met een hele groep leerlingen, dat zij net zo feestelijk en blij waren als hij en vooral dat hij ervoor koos om – niet op het podium in de spotlights of met camera’s erbij, niet in aanwezigheid van jury of publiek, maar na afloop op weg naar huis op de smalle stoepjes van de Gouvernestraat – expliciet zijn dankbaarheid uit te spreken. Dan ben je terecht de leraar van het jaar, omdat je beseft dat leren delen is, omdat je de waarde van zulke momenten beseft en die benoemt.
Gefeliciteerd, Ismail en gefeliciteerd leerlingen van het Rotterdam Designcollege. Er zijn nog heel veel andere toppers in het Rotterdams onderwijs, maar jullie boffen zeker.
Michelle van Dijk 