Michelle van Dijk

De optelsom van jarenlang ‘rustiek tuinieren’ (zo heet het als iemand niks aan z’n tuin doet) en de natste meimaand sinds 1983 heeft een hel van klimop, brandnetels en bramen opgeleverd in de tuin die wij in beheer kregen. Om hier een paradijsje te scheppen, ons eigen Eden, staan we voor een uitdaging van bijbelse proporties. Ik overdrijf misschien, maar dan heb je deze braamstruik nog niet gezien en het zou mij niet verbazen als hij zelfs niet weg te branden was. Maar we gaan niet uit van goddelijke interventies, we zullen toch zelf de handen uit de mouwen moeten steken. We scheiden het donker van het licht, we maken paadjes vrij in de muur van groen. We scheiden het water van het droge, nou ja, dat doet een loodgieter, door de kapotgevroren leidingen te vervangen.

Hoera, we hebben een volkstuin! Ik schreef er een column over voor Straatgras, het magazine van het Natuurhistorisch Museum Rotterdam. Lees hier de hele column. Foto’s hieronder vanaf hetzelfde standpunt genomen 😉