Michelle van Dijk

Donderdag kreeg ik het boek Alleen met de goden van Alex Boogers per post binnen. Ik begon direct te lezen. Ik ben fan, ik denk dat ik al zijn boeken wel gelezen heb. Vrijdagochtend zat ik in de trein met het boek, toen een vrouw me vroeg wat ik las. Ik vertelde over Alleen met de goden (ik was nog maar vijftig pagina’s op weg, denk ik) alsof ik het al tien keer gelezen had. In ieder geval moest ze het boek echt lezen, plus alle andere boeken van Alex Boogers, allemaal de moeite waard, zei ik.

Vandaag werd Boogers in boekhandel v/h Van Gennep geïnterviewd door Daniël Dee. Boogers is zelf al klaar met z’n boek, vertelde hij. Als hij het geschreven heeft, is het voor de lezers, hij heeft zelf niet eens een gedrukt exemplaar in huis. Daar wordt hij niet echt blij van. Dat hele gedoe rondom het schrijverschap is ook niet aan hem besteed. ‘Ik begrijp niet dat je opgewekt en blij kunt vertellen over het schrijverschap.’ Oké, wat wel tof is, vertelde hij ook, als je iemand in de trein dat boek ziet lezen, of iemand heeft het achterop z’n bagagedrager.

Tot mijn verrassing spotte ik in de boekhandel ook de vrouw aan wie ik vrijdag het boek ‘verkocht’ had. Zie je, Alex, daar mag je blij van worden.

Oh ja, ik hoorde Daniël Dee zeggen (in een heel relaxed en boeiend interview overigens) dat er toch weinig volksbuurten in de literatuur te vinden zijn. Dat klopt niet helemaal, ik moest in ieder geval direct aan Walter van den Berg denken, Van dode mannen win je niet. Maar misschien meer daarover in de recensie. Ja, er volgt ook nog een keer een recensie over Alleen met de goden. Op z’n tijd, wanneer het de ‘perfecte dag voor literatuur’ is, en dat is op 30 april.

En ben ik een blije schrijver? Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik blij ben met lezers. En ik zou blij zijn met een uitgever. Steun me in het werken aan Darko’s lessen. Klik, duim en deel!