Leraren staken niet. Dat vinden ze zielig voor de kinderen. Daar wordt niemand beter van! Net zoals verpleegsters, die staken ook niet. En politieagenten, die houden stiptheidsacties, haha. Allemaal filantropen.
Maar vergis je niet. In Duitsland staakt nu de kinderopvang. Al vier dagen, maar het zou zomaar tot midden juli kunnen duren. Ouders zijn radeloos. Eén dag uitval is al een ramp, maar dan komt oma nog helpen. De tweede en derde dag maken de ouders een systeem, ze vangen voor elkaar de uitval op. Maar op dag 4 gaan werkgevers het voelen. Thuiswerken? Kind mee? Maar moet dat tot juli duren? Paniek.
De crècheleiders willen meer geld en meer aanzien. Het maakt niet uit wat eerst komt, als het er maar komt. Herkenbaar?
Na mijn eerste bericht over een lerarenstaking, waarin ik aangaf dat om de verkeerde redenen om een staking wordt gevraagd, kreeg ik veel reacties op Twitter. Mensen willen wel staken, maar:
@klaas_heemskerk: Niet voor geld. Wel voor kleinere klassen, minder lesuren, meer voorbereidingstijd, meer invloed (bv. tav. CE/register/etc.)
@dpdykman: Ik wil wel staken. Niet omdat ik te weinig heb, maar omdat ik beter werk wil leveren met minder lessen & lln per week.
@patrickwoudstra: Zodra je leraren ook de uren gaat betalen die ze buiten hun jaartaak om maken zit het salaris wel goed.
Er is iets wat alle leraren willen: kleinere klassen en minder lesuren per week. Daarmee krijg je de tijd om je werk goed te doen. De werkdruk wordt lager, de voldoening wordt groter. Pas maar op, straks wil iedereen leraar worden.
Deze verbeteringen staan al zo lang op het verlanglijstje van docenten, maar de overheid lijkt al een paar jaar poep in de oren te hebben… Het zou mij niet verbazen als er toch wél een staking van gaat komen.
En weet je, uiteindelijk zijn leraren niet heel veel anders dan andere mensen. Ze hebben ook de juiste prikkels nodig om tot goed werk te komen. De Google–aanpak, zeg maar. Dit weekend las ik in NRC de vier geheimen van Google: ‘Zo behandelt Google zijn werknemers.’ De vier geheimen:
- Geef vertrouwen en autonomie.
- Stel grootse doelen.
- Beloon medewerkers oneerlijk.
- Selecteer objectief de beste mensen.
In het onderwijs lijken de doelen omgekeerd: vertrouwen en autonomie is al jaren steeds minder geworden. Zo wordt elk jaar gecontroleerd of de schoolexamencijfers niet teveel afwijken van de eindexamencijfers. Grootse doelen? De zesjescultuur wordt gemaakt in het eindexamen door datzelfde spelen met de norm. Prestatiebeloning, dat woord durft men in het onderwijs niet eens binnensmonds te mompelen. En van objectieve selectieprocedures is geen sprake: alsof er überhaupt iets te selecteren valt, zou een schooldirecteur zeggen.
Meer autonomie, minder lesuren, kleinere klassen. Het is heel simpel. Je kunt ervoor gaan staken. Maar dat zou zó zielig zijn voor de leerlingen die dan hun examenuitslag niet krijgen, schoolexamens of herkansingen moeten missen en pas een jaar later afzwaaien, of geen rapport krijgen, niet bevorderd worden (misschien in september?), voor eersteklassers die geen les krijgen in het nieuwe schooljaar, zielig, een geannuleerde tafeltjesavond, heel erg zonde, en wat, gaat de rekentoets ook niet door?
Maar weet je wat, dit mag ons allemaal ook zonder staking gegeven worden. Dan is al die heisa helemaal niet nodig. Deal?
Michelle van Dijk 