Ik probeerde de avond voor mijn helweek al om tien uur te gaan slapen. Dat lukte niet. Bij mij in de straat worden de buren wakker om tien uur. Het is de laatste week van de ramadan. Hun heilige maand heeft het omgekeerde ritme van mijn helweek.
Dit is ook niet veel anders dan een non-religieuze, 21e-eeuwse vastentijd. Een tijd om stil te staan bij wie je bent en bij wat je er wel of niet voor wilt doen of laten om in dit leven iets te bereiken. Leven volgens de regels of de regels veranderen. Gelovigen kunnen deze vergelijking spottend vinden, ongepast. Dat geldt alleen al voor de vergelijking met de hel. Zij hebben dan ook geen helweek nodig, ze worden elke week aan hun heilige doelen herinnerd.
Ik weet nog steeds niet of ik een helweek nodig heb. Ik doe meer in deze week, dat is zeker. Maar sommige elementen vind ik onzin, zoals het verbod op zoet, chips en lekkernijen (SNOEPJES!). En de heldag…
Dag 4. Laat ik daar eens over vertellen. Van dag 4 naar dag 5 slaap je niet. Je bent net gewend aan het ritme van 5 uur opstaan, 22.00 uur slapen, als deze taak je te wachten staat. In die nacht kun je mooie, grote klussen doen die je altijd voor je uitschuift. Alles uit jezelf halen om die nacht door te komen. En dan daarna die vijfde dag ook nog wakker zien te blijven. Voor mij een enorme uitdaging.
In zijn boek Helweek vertelt Erik Bertrand Larssen dat zeven, acht uur rust voor ‘de meesten’ voldoende is. Daarom zit in zijn programma zeven uur slaap per nacht. Er zijn mensen die meer slaap nodig hebben, zoals topsporters en een enkele premier, zegt hij dan. ‘Zij die aan de top staan, rusten meer dan zij die aan de top willen staan.’
Zie je, ik ben dus echt een toppertje, want ik kan niet zonder slaap. Een minimum van acht, het liefst tien uur per nacht. Powernaps doe ik regelmatig. Op dag 5 adviseert hij in zijn boek ook een soort powernap, waarbij je in een eerste fase van slaap komt en die dan weer afbreekt. Zo bracht ik altijd het zesde en zevende uur door toen ik zelf een scholier was. Niets nieuws voor mij dus, ik weet wel hoe ik kan slapen. Maar een nacht wakker blijven?
Ik heb het tot 2.30 gehaald. De minuten kropen voorbij en ik viel steeds weg. Ik kon niet meer denken, dus ik kon ook niet bedenken wat het nut van wakker blijven was. Ik sliep tot 5 uur. Ik had m’n wekker gezet en dronk thee om weer wakker aan het werk te gaan, maar ik was nog slaapdronken. Ik ging opnieuw liggen en sliep tot kwart over acht. Ik heb het geprobeerd.
Waar was deze dag nu eigenlijk goed voor? Uit je comfort zone gaan. Nou, oké dan. Ik ben uit m’n ritme, heb niet kunnen schrijven en daar ben ik chagrijnig over. Wat leer ik daarvan? Dat ik chagrijnig word van weinig slaap – maar dat wisten al heel veel mensen in mijn omgeving…
Michelle van Dijk 